Китоб қадим-қадимдан инсон учун азиз неъмат бўлиб келган. Чунки бир китоб юзага келгунича қанча-қанча меҳнат сарф этилади. Ҳар бир китоб муаллифнинг юрак томирларининг ҳаракати билан, унинг кўп йиллик изланишлари, тинимсиз меҳнати билан яралади.Китобда эса унинг бутун билим манбаи жамланади. Узоқ йиллар давомида  дунёга келган ажойиб китоблар орқали муаллиф асрлар оша яшайди, авлодлар қалбидан жой олади. Яхши китобнинг тарбиявий аҳамияти ҳамма вақт беқиёс, умри эса боқийдир.

Китоб ҳар бир киши, айниқса, ёшлар онгининг шаклланишида, уларнинг нутқ маданиятини ва луғат бойлигини ўстиришда, ҳаётда ўз ўрнини топа олишида,  касбларни тўғри танлашида, дунёқарашининг кенгайишида ва такомиллашувида яқиндан ёрдам беради.

Бир бадиий китобни меҳр билан мутолаа қилган китобхон ўша ки-тобдаги қаҳрамонлар ҳаёти билан яқиндан танишади, унинг ички ҳиссиётини тушуниб етишга уринади, у билан бирга ҳаёт кечиради.Ундаги изтироб, қувонч китобхон қалбининг тубида яшириниб ётган ҳиссиётлар билан уйғунлашади.

Агар бир бемор китоб ўқиса, у тез соғаяди, зерикмайди.Унинг ҳаётга бўлган интилиши ортади. Биз бирор бир нарсадан хафа бўлгудек бўлсак ёки бирор муаммога дуч келиб қолсак, китобни ўқишимиз биланоқ, ўша  ечимга муҳтож муаммони ҳал қилишга эришамиз. Эсимни танибманки, дадамни доимо китоб ўқиб ўтирганларини кўрар  эдим. Унинг китоб жавонида эса турли  китоблар  кўп бўлиб, мен ҳам тезроқ ҳарф танишга ва ўша китобларни ўқишга ошиқар эдим. Қанча кўп китоб ўқисам шунча кўп китоб ўқигим келар, бир китобни ўқий бошласам, уни охиригача этказишга интилар эдим.Бирор бир асарни ўқиб чиққанимдан сўнг, ундан олган таассуротларимни оддий сўзлар билан ифода этолмайман.Кўз олдимда уч-тўрт кунгача ўша қаҳрамоннинг хаёли, ички дунёси орқали ўша даврни, шароити, муҳитини яққол тасаввур қила оламан.

Бугунги кун ўқитувчиси ёшларимизга билим бериб, уларни она Ватанга бўлган муҳаббат руҳида тарбиялаш учун билим манбаи бўлган китобни кўз қорачиғидек сақлашда намуна кўрсатиши керак. Қолаверса, ўз болаларимиздек бўлиб қолган ўқувчиларимизга китобни авайлаб-асрашлари, улар билан дўст бўлиб қолишлари учун замин яратмоғимиз даркор, деб ўйлайман. Синфларда турли адабий-кечалар, шунингдек: "Ким қандай китоб ўқийди?" мавзусида мушоиралар, музокара, баҳслар ўтказиб борилса, бу борадаги ишлар самарадорлиги янада ортади.

Китобни севаркан қайсики инсон,

Йўллари ёришгай бўлиб нурафшон.

Бахшида айласа бериб унга жон,

Умри завол кетмас ундаги ҳар он.

Гулнора МАҲКАМОВА, Избоскан тумани.