( 41-сон) ёшлар фикри

Агар ҳаётга, ён атрофимизда содир бўлаётган воқеа-ҳодисаларга эътибор билан назар солсак, ўзимиз, келгуси ҳаётимиз учун ибрат бўладиган жуда кўп нарсаларни билиб олишимиз мумкин.

Оёғингиз остига қаранг: юзлаб, минглаб чумолилар тиним билмасдан меҳнат қилаётгани, ўз инига зарур озуқа ташиётганини кўрасиз. Эътибор қаратинг-а, бири қийналса, иккинчиси, учинчиси ёрдамга келади, бирортаси четга чиқиб, ,,қўл қовуштириб'' турмайди. Улар ҳаёт учун курашмоқда, ўз инлари - Ватанига ризқ-рўз ташимоқда. Ана шу гўшада тинч, осойишта, хотиржам яшамоқ ниятида  уларнинг миттигина вужудларига шижоат, қилдек оёқ-қўлларига ғайрат бахш этган. Ҳолбуки, булар биз ,,онгсиз'', ,,ақлсиз'' санаганимиз қумурсқалар, холос. Сиз билан биз эса инсон  деган номга муносиб бўлишимиз лозим.

Шу ўринда улуғ бобомиз ҳазрат Алишер Навоий жамики инсонларга хитоб қилиб айтади:            

Тухум ерга кириб чечак бўлди,

Қурт жондин кечиб ипак бўлди.

Лола тухумича ғайратинг йўқму,

Пилла қуртича ҳимматинг йўқму?

Ул зот айрим дангаса, "берсанг-ейман, урсанг-ўламан'' қабилида кун ўтказадиган кимсаларга ҳеч бўлмаганда  "лола тухумича ғайрат, пилла қуртича ҳиммат'' тилайди!

Дарҳақиқат, онгли, оқилона, ҳалол меҳнатгина жамиятнинг гуллаб-яшнашига, фуқароларнинг чиройли ҳаёт кечиришларига замин яратади. Айнан меҳнат туфайли инсон ўзининг моддий ва маънавий эҳтиёжларини қондиради. Меҳнат орқали одамнинг истеъдоди, маҳорат ва лаёқати намоён бўлади. Меҳнат билан машғул бўлиш жараёнида инсоннинг дунёқараши кенгаяди, билими ортади, жисмонан ва маънан юксалади. 

Маълумотларга кўра, дунёда 50 мингдан ортиқ касб-ҳунар мавжуд бўлиб, улар ер юзидаги аҳолининг турмуш эҳтиёжларини қондиришга ҳизмат қилади.

Оиланинг моддий ва маънавий аҳволи ҳам меҳнат туфайли бекаму-кўст бўлади. Оила аъзоларининг мавқеи, маҳалла-кўйдаги обрўси, уларга нисбатан ўзгалар муносабати ҳам кўп жиҳатдан уларнинг бажарган ишлари, амаллари билан чамбарчас боғлиқ. Бир кун келиб инсон оламдан ўтгач, унинг меҳнати, эзгу ва хайрли ишлари ёдга олинади. Ота-она оилада фарзандларига ўргатган меҳнат кўникмаси, касб-кори авлодларининг порлоқ ҳаёти учун  мустаҳкам таянч бўлиб қолади.

Ўз хонадони, юртининг   ободлиги, элининг фаровонлиги учун ҳаракат қилмаган киши ҳаловат ҳам, иззат, ҳурмат ҳам топмайди. Бу ҳақда улуғ аллома Абдулла Авлоний шундай деганлар: "Fайрат вужудимизга қувват, маъсуд ва бахтиёр бўлишимизга сабабдур. Шунинг учун ҳар биримиз саъй қилуб, ўз кучимиз ила маишатимизга керак бўлган нарсаларни топуб, бошқаларга муҳтож бўлмай, роҳатда яшамоқ лозимдур. Сиҳатимиз, саодатимиз, сарватимиз, қаноатимиз, сабримиз, фазилатимиз, алҳосил, бутун ҳаётимиз ҳаракатимизга боғлиқдур. Ҳаракатсиз кишилар ҳар нарсадан маҳрум. Доим бошқаларнинг ёрдамига муҳтож бўлиб хорликда қолурлар. Киши ёш вақтида илму маърифат, ҳунару санъатга бўйин қўймаса, тараддуд қилмаса, албатта, қора ишчи бўлуб қолур.''

Биз ёшлар улуғларнинг бу каби ибратли ўгитларига амал қилишимиз, ғайратимиз, шижоатимиз билан ўқиб, касб-ҳунар ўрганиб, энг асосийси, ҳалол меҳнатимиз билан ота-онамиз, юртимиз учун муносиб фарзанд бўлишга астойдил ҳаракат қилишимиз лозим.

ДилнозаМУХТОРЖОНОВА,

Олтинкўл тумани.