Меҳр туйғулар ичида энг гўзалидир. Айниқса, ота-онанинг фарзандига бўлган муҳаббатининг чеки бўлмайди. Яхши тарбия кўрган, меҳрга қонган инсон улғайганда ота-онасига ҳам меҳр кўрсата олади. Бунинг учун, аввало, ота-онанинг ўзи дилбандига меҳр бермоғи, эркаламоғи, ўпиб-суймоғи лозим.

Бу ҳақда Пайғамбаримиз Муҳаммад (с.а.в.)дан шундай марҳамат қилинади: "Мўмин Аллоҳнинг дўстидир, фарзанди Аллоҳнинг туҳфаси. Кимга Парвардигор Исломда фарзанд берса, уни кўпроқ ўпсин, чунки ҳар бир ўпишига шаҳиднинг савоби бордир. Ҳар бир ўпишига Жаннатда бир уй бордир".

Фарзандларга меҳр ва раҳмдиллик билан қарамоқ зарур. Негаки инсонийлик, оқибат мана шу туйғулар замирида шаклланади, ривож топади. Меҳр билан инсонлар юксалади, камолотга эришади.    Меҳрсиз одамлар яхшиликдан қочадилар, бу эса уларнинг роҳат кўрмаслигига сабаб бўлади. бундайлар охиратда ҳам Яратганнинг туҳфаларидан бенасиб қоладилар. Зеро, меҳрсиз меҳр кўрмайди, дея бежиз айтмайдилар.

Ривоят қилинишича, кунларнинг бирида ҳазрати Пайғамбаримиз (с.а.в.) жамоат билан намоз ўқиётган эдилар. Набиралари имом Ҳусайн Расулуллоҳ сажда қилиб турганларида, бўйнига миниб олди. Расулуллоҳ (с.а.в.) саждани узайтирдилар. Сабабини сўраганларида, , ул зот шундай жавоб бердилар: "Неварамнинг завқи бузилмасин деб, саждадан туришга шошилмадим". Расули Акрам (с.а.в.) нинг бу ҳаракатида ибратли жиҳатлар бор: 1. Аллоҳ таолога яқинлик (Яратганга энг яқин пайт саждада турмоқлик). 2. Болага шафқат ва яхшилик. 3. Умматига шафқат ва марҳамат ўргатиш. Зотан, ҳадиси шарифларда боланинг ҳиди жаннат Ҳидидан эканлиги таъкидланади.

Пайғамбаримиз (с.а.в.)дан марҳамат қилинади: "Агар мўмин киши фарзандлари билан бирга овқатланса, бир қул озод қилганнинг савоби ёзилади ва унинг учун шаҳар барпо этилади, яна Аллоҳ таоло унга номаи аъмолини ўнг томонидан беради".

Меҳрли инсонларнинг диний ўлчовлари ва мезонлари бўйича қадри баланд ва олийдир. Ривоят қилишларича, Ҳазрати Пайғамбаримиз (с.а.в.) болаларга меҳр ва шафқат кўрсатмаганларни хуш кўрмас эдилар. Болаларига нисбатан марҳаматли бўлмаганларни қаттиқ қоралардилар. Бир куни ул зоти шарифнинг олдиларига қабиланинг катталаридан бири келди. Бу вақтда Расулуллоҳ (с.а.в.) набираларини ўпиб эркалардилар. Келгувчи одам буни кўриб: "Ё Расулуллоҳ, менинг ўн нафар ўғлим бор. Шу пайтгача ҳеч бирин ўпмаганман", деди. Унга жавобан Расулуллоҳ (с.а.в.) шундай дедилар: "Аллоҳ таоло сенинг қалбингдан марҳаматни чиқариб юборган бўлса, мен нима ҳам қила олардим?  Марҳамат этмаган кишига марҳамат бўлмайди, меҳр кўрсатилмайди". Яна дедилар: "Фарзандларини яхши кўриш дўзахдан пардадир. Улар бирга овқатланиш дўзахдан паноҳ топиш ва уларга икром кўрсатиш жаннатга ўтишга рухсатномадир".

Шундай экан, фарзандларимизга меҳр кўрсатайлик. Меҳр берган меҳрсиз ўтмас деганларидек, меҳримизни дилбандларимиздан дариғ тутмайлик. "Меҳрибонлик уй"ларининг кўплаб очилишига, меҳрга зор болаларнинг кўпайишига йўл қўймайлик. Яратганнинг иродаси билан етим қолган болаларга давлатимизнинг бундай ғамхўрлиги кераклигини инкор этиб бўлмайди, аммо ота-онаси айби билан тирик етимликка маҳкум этилаётган гўдакларнинг меҳрга зор юраклари қақшамасин. Меҳр уруғи ўрнига қаҳр уруғи унмасин.

Аллоҳ барчамизга фарзандпарвар, меҳрли бўлишлигимизни насиб этсин.

Бахтиёр САИДАЛИЕВ,

Улуғнор тумани бош имоми.