(41-сон)

ёҳуд ўз жонига қасд қилишнинг ёмон оқибатлари

Кейинги пайтларда "фалончи ўзини осиб қўйибди, фалон жойда бир аёл ўзига ўт қўйибди" қабилидаги гаплар қулоғимизга чалинмоқда. Тавба, дейман ўзимга-ўзим. Яратган инъом этган бебаҳо неъматга шукр келтирмасдан, вақт-соатини кутмасдан, ўз ажалини чақиришга шошилган кишиларни қандай тушуниш мумкин? Ахир бу дунёга келмоқ ҳам, бу дунёдан кетмоқ ҳам бизнинг қўлимизда эмас-ку.

Чинакам мўмин банда ўзига етадиган бало ва мушкулотларга сабр қилади. Аллоҳнинг берганига қаноат қилади. Унинг учун бахтли кунлар билан бирга мусибатли, қайғули кунлар бўлиши ҳам табиий. Яхши кунларида ҳам Аллоҳга шукр айтиб, унинг амрларига содиқ қолади. Лекин бир кам дунё деганларидек, бу ҳаётда яхшилар билан бир қаторда ёмонлар ҳам бор. Ёмон одам сидқидилдан қилинган яхшилик учун   тенгсиз мукофот - жаннат борлигини билмайди. Шу боис, кимнидир дилини вайрон қилади, кимгадир зулм кўрсатади, кимнингдир бошига турли кўргуликларни солади, кимнингдир ҳақига хиёнат қилади, кимнидир боши берк кўчага киритиб қўяди. Натижада инсонлар ўзларига берилган энг улуғ неъмат - ҳаёт эканлигини унутиб, жонларига қасд қиладилар.

Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф хазратларининг "Шоядки тақводор бўлсак" номли китобида шундай ёзилган: "Ҳозир инсоният орасидаги кулфатларнинг энг оғири бу - ўз жонига қасд қилиш бўлиб қолди. ... айрим аёллар ўзига ўт қўйиб нобуд бўлмоқда. Бу эса ҳеч кимни бефарқ қолдирмаслиги керак. Баъзилар буни миллий қашшоқлик деб атасалар, баъзилар диний эътиқодга боғламоқдалар. Лекин биз шуни қатъиян таъкидламоқчимизки, ўзини ёқиб юбораётган аёллар мустаҳкам диний эътиқодга эга эмаслар. Дунёдаги ҳеч бир дин инсонларни Аллоҳ тарафидан берилган ўз омонатига ноҳақ зулм қилишга буюрмайди. Балки, барча динлар қатори Исломда ҳам ўз жонига қасд қилиш бу энг оғир гуноҳдир".

Ўз жонига қасд қилиш нафақат аёллар, балки эркаклар орасида ҳам учраётгани ачинарли ҳолдир. Суиқасднинг турли усуллари кўплаб миқдорда    кимёвий дориларни ичиб олиш, ўт қўйиш, сувга ташлаш ва яна бир қанча кўринишда бўлаётганлиги айтиб ўтилмоқда.

Ўз жонига қасд қилиш қайси усулда бўлишидан қатъи назар, катта, кечирилмас  гуноҳдир! Қуръони Каримда ёзилишича, ҳар кишики ўзини-ўзи ўлдирса, то қиёматгача ҳар куни ўлиб-тирилади. Агар ўзини осиб ўлдирган бўлса, тирилиб, яна осади. Бу ҳол қиёматгача давом этади. "Ўлиб кетсам қутуламан"  деган фикр мутлақо нотўғри. Диний китобларда "Ундайлар "тўнғиз қавмида"кетурлар. Ўз жонига қасд қилганларга жаноза буюрилмайди" дейилади. 

Пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо (с.а.в.) марҳамат қилиб дебдурлар: "Ҳеч бирингиз ўлимни истамангиз... Агар яхши бўлсангиз (яшаб) балки яхшилигингиз ортур, ёмон эсангиз, балки тавба қилиб қолурсиз".

Мўминнинг зиммасида яқинлари, атрофдагиларга нисбатан жавобгарлиги, мажбуриятлари бор. Бу - қўни-қўшни, қариндош-уруғ, дўст-биродарларга нисбатан меҳр-муҳаббат, ҳамдардлик, муҳтожларга кўмак беришлик, айниқса, тушкун кайфиятдаги инсонларга ёрдам қўлини чўзишликдир. Бу вазифани сидқидилдан адо этиш, яъни тушкун ҳолатга тушиб қолган инсонларга кўмак бериш кишини икки дунё саодатига эриштиради!

Яратган барчаларимизга инсоф ато этсин, ҳеч бир банда ўз жонига қасд қилишдек гуноҳга қўл урмасин.

Лолахон ТОЖИМИРЗА ҲОЖИ қизи