(38-сон) Эҳтиром

Аёл… у шундайин буюк    хилқат-ки, уни тасвирлашга тил ожиз, таърифига бисотимиздаги сўзлар камлик қилади, шаънига қанчалар таҳсин айтиб, ашъорлар битсак-да оз. 

Ҳа, чиндан ҳам аёл буюк ҳилқат, мўъжиза. Аёл ҳақида гап кетганда барчамизнинг кўз ўнгимизда энг аввало, муштипар онажонларимиз гавдаланади. Қароғимизда уларнинг нурли чеҳралари, майин табассуми, меҳру-муҳаббати бўй кўрсатади, вужудимизда эса ширин туйғулар, англаб бўлмас ҳаяжон пайдо бўлади. Балки бу оналар буюклигининг бир рамзидир. Шеърият мулкининг султони Мир Алишер Навоий ҳазратлари ҳам "Жаннат оналар оёғи остидадур"  деб бежиз ёзмаган.

Ҳа, бу ёруғ дунёда онадан, аёлдан буюк, ундан-да мўътабар зот йўқ. Аёл қуёшдек ҳар бир кунимизни ёритиб, унга файз киритиб тургувчи нурдир. Шу ўринда маънавият тарғиботчиси, мархума шоира Турсуной Содиқованинг "Ризолик излаб" номли китобидаги қуйидаги мулоҳазаларни келтириш ўринлидир: "Аёл сизга ёқмаган алфозда ҳам қозонингизни қайнатиб, чироғингизни ёқиб юраверади, ўтингиздан кириб, кулингиздан чиқаверади. Юклик холатида ҳам ўшандай - тиними йўқ. Ичидаги боласи унинг ўпка жигарига чирмовуқдай ёпишиб, бағридаги бор мағзини шимиб турса ҳам, оёқлари шишиб, бели узилай деса ҳам, ётиб олмайди, рўзғорнинг, сизнинг хизматингизни қилаверади! Сизнингча, ҳурмат унга бўлмай,  кимга бўлсин?!

... Ушбу битикларни бежиз келтирмадим. Бизни дунёга келтирган, оқ- ювиб, оқ тараган, эрта-ю кеч тиним билмай, камолимиз учун елиб-югуриб, не-не заҳмату машаққатларни чеккан табаррук оналаримизни бошимизга кўтарайлик. Аслида оналаримиз бир бурда нонга қорни тўйса-да, фарзандларим яхши есин, яхши кийсин, бировдан кам бўлмасин, деб интилади, жонини жабборга беради. Шундай экан, азиз тенгдош, азиз юртдош кўзларимиз нури, қалбимиз дури, ҳаётимиз мазмуни, умримиз қуёши бўлган оналаримизни, мўътабар аёлларимизни асрайлик, ҳурматини ҳамиша баланд тутайлик. Зеро,   Тангри таоло ҳам аёлни авлодлар давомчиси, муқаддас зот қилиб яратган.

Дилноза МУХТОРЖОНОВА,

Олтинкўл тумани.