Аёлларга кўпроқ қайси машинани миниш ярашади, ҳеч ўйлаб кўрганмисиз? “Спарк” ми ёки “Жентра”? Ёки энг сўнгги русумдаги “иномарка”ми? Пул бўлса, ҳар қандай машина ҳам ярашаверади, дейдиганлар топилади.

Тўғри, кейинги пайтларда автомашина ҳайдайдиган аёллар сони кўпайган. “Матиз”, “Спарк”, “Нексия”, “Ласетти”...  Хуллас, уларни барча автомобиллар бошқарувида кўришимиз мумкин. Фақат “Дамас” минадиган аёллар бироз камроқ.

-  “Дамас” - аёллар учун анча ноқулайда, - дейди 35 йилдан буён ҳайдовчилик қилиб келаётган Ҳамрохон Шералиева. – Нозик хилқат вакилаларига бу машина ярашмайди, чунки қаттиқ, худди юк машинасидай. Аммо, “тирикчилик қиламан”, деган одамга бу - яхши мошина! Мана, 15-20 йилдан бери миниб, тирикчилик қилиб келаяпмизу.

Эски шаҳардан - Оқ-ёр қишлоғига қатнайдиган “41” йўналишида 10 га яқин ҳайдовчи Дамас минади. Улар орасида албатта, Ҳамро опанинг алоҳида ўрни бор. Аёл ўзининг “Дамас”ини жуда яхши кўради. Ҳар тонг ювиб-тозалаб, “стоянка”га навбатга қўяди. Ҳайдовчилар ҳар 10 дақиқада навбат алмашадилар. Яъни, ҳеч ким бекатда соатлаб кутиб қолмайди.

-Машина йўловчи билан тўладими-тўлмайдими, шеригимизнинг навбати келдими, дарров бекатдан жиламиз. Оллоҳ берса, қолгани йўлдан чиқади, - дейди ҳайдовчи аёл.

Ҳамро опанинг айтишича, ҳайдовчилик аввалига унинг учун севимли машғулот(хобби) бўлган. Аммо, бора-бора ҳаётий зарурат, даромад топиш манбаига айланган. Аёл савдо-сотиқ қилиш билан бирга, “Дамас” автомашинаси дакиракашлик ҳам қилади.

- Аёл киши тадбирли бўлиши керак-да, синглим!, - дейди у. - Оилада ҳар-хил вазиятлар бўлади. Эркак кишининг топиш-тутиши яхши бўлса-ку, нур устига - аъло нур. Аммо, рўзғорга етказа олмасачи? Тўрт мучаси соғ, ишлашга имконияти бўла туриб, “берсанг – ейман, урсанг – ўламан!”, деб ўтирган аёлдан қандай қилиб яхши хотин чиқиши мумкин? Эримга харна енгиллик бўлади, деб ёнига кириб, биргаликда савдониям юргизамиз, кирагаям бирга чиқамиз. 

Шералиевлар оиласи бекат ёнидаги эски дўконни кенгайтириб,Минимаркет очишди.Оиланинг барча аъзоси савдо-сотиқ билан банд. “Дамас”ни навбатга қўйиб қўйишган. Орада ғир этиб, шаҳарга йўловчи ташиб туришади.

- Бу кунлар ўз-ўзидан келгани йўқ. Эҳҳе, не-не қийинчиликларни кўрмадик, дейсиз. Уч нафар ёш болам билан ижарама-ижара сарсон бўлганмиз. Кези келганда бозорда юк ташидик, киракашлик қилдик, фаррошлик, деҳқончилик билан шуғулландик. Нима бўлгандаям, тинмадик. Муҳими, ҳалол меҳнат қилдик. “Эр-хотин – қўш хўкиз” дейишади-ку, ахир. Мана, ҳозир ўз уй-жойимиз, иккита машинамиз бор, фарзандларни уйлаб-жойлаганмиз. Ҳаракат қилганга - Оллоҳ бераркан, - дейди аёл.

Касбнинг яхши-ёмони бўлмайди. Тўғри, киракаш аёллар жуда кам. Боз устига “Дамас” минадиганлари. Аммо, менимча, киши қайси касб-корнинг этагидан тутиши аҳамиятсиз, муҳими, топгани ҳалол бўлсин! Ҳалол меҳнат билан топилган ризқда эса барака бор!

Муаззам СОБИРЖОН қизи