Хотира ва қадрлаш куни олдидан

Хотира ва қадрлаш куни олдидан Шаҳрихон туманидаги Бувайдо маҳалласида ўзининг қутлуғ 91 ёшини қаршилаётган Ибодатхон ҳожи она Йўлдошевани йўқлаб, унинг хонадонига бордик.

 Юзларидан нур таралиб турган онахон бугун эл-юрт эъзозида яшамоқда. Табаррук онахон нафақат фарзандлари, оиласи, балки бутун маҳалланинг кўрки. Каттаю кичик у кишини зиёрат қилишга, суҳбатларидан баҳраманд бўлишга, дуоларини олишга интилади.

Онахон ҳаёти давомида кўп қувончу ташвишларни бошидан ўтказганлиги, айниқса, болалик, ёшлик даврлари Иккинчи жаҳон урушининг оғир, ғоят машаққатли даврларига тўғри келганлиги, у даврларни эслашнинг ўзи оғир эканлигини набира, чевараларига, ёшларга кўп гапириб беради.

Онахоннинг содда ва самимий сўзларини тинглаб ҳаётнинг оддий ҳақиқатлари - ҳалол меҳнат, бағрикенглик ва шукроналик инсонни  муродга, эъзозу эҳтиромга етказишига яна бир бор амин бўласиз.

- Болалик, ёшлик даврларим жуда оғир кечган, - дейди Ибодатхон она ёшлик йилларини эслаб. - Чунки, у пайтлар ниҳоятда оғир эди. Уруш бошланганда ўн икки, ўн уч ёшли бола бўлсак-да, катталар билан бир қаторда нима иш бўлса, бажарар эдик. Чунки ўша давр шуни тақозо этарди.

 Уруш қанчадан-қанча инсонларнинг ёстиғини қуритди. Ўша даврларни эсласам, кўзимга беихтиёр ёш келади. Одамлар қанчалар хор-сарсон бўлган, кечани кеча, кундузни кундуз демай ишлашарди. Урушга отасини ёки ака-укасини юбормаган оила деярли қолмаган. Қанча йигитлар урушга кетиб қайтмади, қанча ёш аёллар бева қолди. Уруш келтирган кулфатлардан азият чеккан одамлар фарёдини таърифлашга сўз ожиз эди.

Уруш ва урушдан кейинги йилларда кундузлари буғдой ўриб, тунда машоқ терардик. Катта қозонда атала қилиниб, ҳаммага бир косадан бериларди. Ўша пайтларда қанча-қанча одамлар очликдан нобуд бўлди. У даврларни эсласам, бугунги тинч ва фаровон ҳаётимизга шукроналар келтираман.

Ибодатхон она раҳматли турмуш ўртоғи Деҳқонбой Йўлдошев билан бирга 9 нафар фарзандни тарбиялаб, камолга етказди. Бугун у 33 нафар набира, 50 дан ортиқ чеваранинг бувижониси бўлиб умргузаронлик қилмоқда. Онахонни йўқлаб келгувчи қариндош-уруғларнинг, маҳалла аҳли, момони биладиган одамларнинг қадами унинг хонадонидан узилмайди.

- Аллоҳга беадад шукрлар бўлсин. Шундай тинч, дориломон кунларда яшаяпмиз, - дейди онахон. - Бу кунларни қадрига етиш керак, эсимни таниганимдан буён ҳозирдагидек фаровонликни кўрмаганман. 

 Колхозда ишладим, умрим меҳнат билан ўтди. Ҳалол меҳнат, кўнгил хотиржамлиги, бағрикенглик, одамларга яхшилик қилиш инсон умрини узун ва зийнатли қилади.

Қувонч-ташвишларга тўла ҳаёт йўллари, пурмаъно сўзлари билан юртдошларимизга ибрат бўлиб, бугунги фаровон ҳаётимизга шукроналар айтиб, юртга тинчлик, тўкинлик тилаб, ҳамиша дуода яшаётган Ибодатхон она сингари табаррук оналаримиз бор экан, ҳаётимиз ҳамиша файзлидир. Бахтимизга улар ҳамиша соғ бўлсин.

Озодахон ОЛИМОВА,

жамоатчи мухбир.