1992 йилда Андижон педагогика билим юртини тамомлаб, Избоскан туманидаги 34-умумий ўрта таълим мактабига бошланғич синф ўқитувчиси бўлиб ишга кирдим. Сўнг, ўз билимимни ошириш, олий маълумотли мутахассис бўлиш мақсадида юртимизда сиртдан ўқиш имкони бўлмаганлиги боис, қўшни Қирғизистон Республикаси Ўш шаҳридаги Қирғиз-ўзбек университетига сиртдан ўқишга кирдим. Илм даргоҳини аъло баҳоларга тамомлаб, мутахассислик дипломини олдим.

Ўқиш даврида уч фарзанднинг онаси бўлганим, уларни тарбиялаш, келинлик вазифаларимни адо этишда қийналганларимга қарамай, олий маълумотли бўлганимга қувонардим. Ахир барчасига сабр-қаноат, меҳнату машаққат билан эришгандим.

Бироқ минг афсуски, дипломим "амалда лаёқатли эмас" деб топилди. Малакали, ўз касбини севадиган, ва энг муҳими, ўз ишимни яхши мутахассиси бўлсам-да, 26 йил давомида олий маълумотли эканлигим тан олинмасдан, ўрта-махсус маълумотли мутахассис сифатида ишлаб келдим. Ҳар сафар дипломимни қўлга олганимда "ноумид шайтон", дея ўзимга таскин берардим.

Ўтган йили қўшни давлатларнинг таълим даргоҳларини тамомлаган мутахассисларнинг дипломи нострификация қилиниши мумкинлигини эшитганимда қувончдан йиғлаб юбордим. Ҳа, 2018 йил менинг ҳаётимда бир умр эсда қоларли йил бўлди. 

Сентябрь ойида Ўзбекистон Республикаси Вазирлар маҳкамаси хузуридаги Таълим сифатини назорат қилиш давлат   инспекциясида тест синовлари ва суҳбатлардан муваффақиятли ўтиб, дипломимни қайта ёқладим.

Ниҳоят, менга ҳам олий маълумотли бошланғич синф ўқитувчиси деган диплом берилди. Мен билан бирга мактабимизинг яна 2 нафар педагоги шундай шарафга муяссар бўлиб, ўз иш фаолиятини давом эттирадиган бўлди.

Хуллас, кўп йиллардан буён қалбимда армон бўлиб келаётган орзуим ушалди. Бу воқеа нафақат мени, балки, яқинларим ва касбдошларимни ҳам қувонтирди.

Ҳозир буларни кўзимда қувонч ва шукроналик ёшлари билан ёзаяпман. Мен каби жуда кўп инсонларга мана шундай имкониятни яратиб берган ҳукуматимизга, хусусан, Президентимиз Шавкат Мирзиёевга чексиз миннатдорчилигимни билдираман. Юртимизда инсон манфаатлари ҳар нарсадан устунлиги исботини ўзим ва мен қатори чет элда таълим олган ҳамкасбларим мисолида кўрдим.

Бундан буён ана шу эътиборга муносиб бўлишга, бор куч-ғайратим, билимимни аямай, Ватанимиз келажаги бўлган ёш авлодни юртимизга, халқимизга садоқатли, комил инсонлар қилиб тарбиялаш ишига ўз ҳиссамни қўшаман. Бу менинг юрагим хайқириғи, қалбим садосидир. Мана шундай бағрикенг юрт фуқароси эканлигимдан чексиз фахрланаман.

Салимахон ҲАМРОҚУЛОВА,  

Избоскан туманидаги 34-умумтаълим мактаби ўқитувчиси.