(Муносабат)

Ўзбекистон Республикасининг биринчи Президенти Ислом Каримовнинг: "Эй болам, сенинг Ватанинг битта - барчамизга азиз, бетакрор мана шу Ўзбекистон. Ота-боболарингнинг ҳоки шу ерда ётибди. Шу муқаддас замин сени дунёга келтирган, сен уни обод этишинг, ҳимоя қилишинг шарт. Нафақат, сенинг ўз ҳаётинг, балки сенга умид кўзини тикиб турган ота-онанг, опа-сингилларинг, ёш гўдаклар, нуроний қарияларимизнинг ҳаёти ҳам ана шу бурчингни нечоғлик адо этишингга боғлиқ" деб айтган сўзлари ҳамиша мени фаолликка, масъулият билан яшашга ундайди.

Бугун Ўзбекистонда мен каби миллионлаб ёшлар янгича, мустақил фикрлайдиган, замонавий билим ва касб-ҳунарларни пухта эгаллаган, Ватанимизнинг тақдири ва келажаги учун масъулиятни ҳис қилиб вояга етмоқда. Дунёда, юртимизда юз бераётган воқеа-ҳодисалар бизларни ҳеч вақт бефарқ қолдирмайди. Оммавий ахборот воситалари орқали жаҳондаги кўплаб мамлакатларда биз каби ёшларнинг ишсизлик, бошпанасизлик, қашшоқликдан азоб чекаётганликларини кўриб, эшитиб, Ўзбекистондек бағрикенг Ватанда туғилганимдан фахрланаман. Юртимизда биз ёшларга кўрсатилаётган эътибор ва ғамхўрликнинг эса чегараси йўқ.

Бу йил 18 ёшга тўлдим.     Конституциямизнинг 117-моддасида белгилаб қўйилган ҳуқуқларимга асосан, биринчи марта 4 декабрь куни бўлиб ўтадиган Ўзбекистон Республикаси Президенти сайловида қатнашаман. Ватаним тақдирини ўз тақдирим, деб билиб, ушбу муҳим сиёсий тадбирда Ўзбекистоннинг эртасини янада ёруғ бўлишига хизмат қиладиган энг муносиб номзод учун овоз бераман.

Мавлуда АЗИМОВА,

 Балиқчи индустриал-педагогика касб-ҳунар коллежи 3-босқич ўқувчиси.