(33-сон) Қатра

Турмушнинг мушти гурзидек нозик елкаларга оғир ботмоқда. Оила остонаси қаттиқ. Энди инжиқлик ва эркаликларга ўрин йўқ.

Бугун ёш қизалоқнинг гул елкасига масъулият юки илинган. Энди тонгдан тунгача дугоналар билан суҳбатлашиш, сирлашиб чақчақлашишга имкон йўқ. Чунки уй юмушлари ҳеч тугай демайди. Ҳечқиси йўқ.      Қийинчилик ва машаққатсиз эришилган бахт гўё тайёр овқатга қўл уриш дегани. Ахир ҳеч бир аёлнинг қийинчиликсиз бахти бекам бўлган эканми?

Бу юмуш ва масъулият унинг имконларига кишан солгандек гўё. Аммо инсон оиласиз, турмуш ва  фарзандларсиз ярим жон,  руҳсиз танадек. Аксинча турмуш унга кўп унвонларни кўксига илиб қўйди - бекалик, келинлик, рафиқа, асосийси, оналик бахтини ҳадя этди. Энди келинжон бир икки туртилиб, сурилгандан кейин унинг яқин дугонаси - сабр, яқин сирдоши -  матонат, суянгувчиси - ирода, ишонгани ва суянгани меҳнат, таскини ширин фарзандларидир.

Шундай қилиб, эрка ва тантиқ қизалоқ бугун сабрли, матонатли аёлга айланди, меҳрибон она, суюкли ва суянгувчи рафиқа бўлди. Ҳамма вазифаларни ишониб бажарувчи келин бўлди. Зеро, аёл қисмати ва саодати ҳам ана шунда!

МЕҲРИНИГОР