(29-сон) ҚАТРА

-...Ҳар куни ичиб келади. Кеча ҳам ичиб келиб, урди. Мени урган қўллари синсин, илойим.

Шоҳида опа кўчада туриб олиб, дардини ўтган-кетганга дастурхон қилади. Эридан нолиши, қарғаши - унинг кундалик одати.

Аслида опанинг тили ёмон, эри ишдан чарчаб келса ҳам яхши гапириш ўрнига, нуқул қарғайди, ҳатто болаларини ҳам аямай уришади.

Ёши каттароқ аёллар Шоҳида опага сабрли бўлиш кераклигини уқтиради. Бу гал ҳам қўшнилардан бири уни овутди:

- Шоҳидахон, сал пастроқ келинг, эрингиз бақирса ҳам хўп-хўп, деб туринг. Шунда эрингиз инсофга келади. Болаларингиздан, эрингиздан ширин сўзингизни аяманг! Қарғасангиз, эрингизнинг баттар жаҳли чиқади. Сабрли бўлинг, ҳаммаси яхши бўлади.

- Вой, опа, ҳамма айб ўзида, нуқул мени уришади, эмишки, ишдан келса, мен яхши кутиб олишни билмасмишман. Ўзи-ку, эшикдан келиши билан бақиради. Шундан кейин мен ҳам жаврайман-да.

Тўхтамай дийдиё қилаётган Шоҳида опа беихтиёр суҳбатдоши - Гулнора опанинг кўзлари кўкарганига эътибор қилади. - Вой, опа, кўзингизга нима қилди?

Гулнора опа бизнинг ён қўшнимиз. Кеча турмуш ўртоғи қаттиқроқ гапираётганини эшитган эдим. Демак... тушунарли. Биламан, эрининг жаҳли тез. Лекин опа унга жуда меҳрибон. Ҳар гал эрининг жаҳли чиқса ҳам, кулиб, яхши гапириб, кайфиятини кўтаришга ҳаракат қилади. Опа кўзларини оҳиста яшириб, кулиб жавоб берди.

-      Ҳа, кеча эшикка уриб олдим.

Гулнора опа эрини ҳеч қачон ёмонламаган, бирор марта ҳам эридан нолиганини, қарғанганини эшитмаганман. Бу аёлнинг оқилалигига, сабрига қойил қолиш керак.

Шаҳло АБДУҚАЮМОВА