(27-сон) Ҳаёт манзаралари

Гулнора гўзал ва ақлли қиз. У бу йили коллежни тамомлайди. Олий ўқув юртига кириш учун тайёргарлик кўрмоқда.

Мактаб давриданоқ аъло баҳоларга ўқиган қиз негадир     кейинги пайтларда сустлашиб қолди. Дугоналари билан ҳали дўконга, ҳали айлангани чиқишга, баъзан эса хонада соатлаб қолиб кетиб, овқатланишни ҳам ёдидан чиқаришга одатланиб қолди.

Онаси бир куни қизининг хонасига кирса копьютердан бошини кўтармай ўтирган эди.

Гулнора онасининг баланд овозда чақирганини ҳам эшитмас, қандайдир кинони берилиб кўраётган эди. Она нима қилишни билмай ўйланиб қолди. Қизининг юриш-туришига эътибор бериб қараса, умуман китоб ўқимай қўйганди. Бу ҳолдан хабар топган отасининг ҳам жаҳли чиқди. Қизини тартибга чақиришдан олдин унинг ота-онаси бунга сабаб нима эканлигини яхшилаб ўйлаб кўришди ва бир қарорга келишди. Отаси туғилган кунида қизига совға қилган копьютерни яшириб қўйди, ҳатто қўл телефонини ишлатишни ман қилиб қўйишди.

Гулнорага бу қаттиқ таъсир қилди. Гарчи ота-онаси қаттиқ гапирмаган бўлса-да, унга бу ҳолнинг ўзи етарли эди. Гулнора яхшилаб ўйлаб қараса, компьютер ўйинлари, кинолар унинг қимматли вақтини ўғирлаётган ва ҳатто мақсад-орзуларини унутиб қўйишга сабаб бўлаётган экан. Ота-онаси олдида ҳам уялиб қолди. У нафақат ота-онаси, балки ўзидан ҳам уялиб кетди. Ақли-хушини йиғиб олиб, яна астойдил китоб ўқишга ўтди, имтиҳонга тайёргарлик кўра бошлади.

Вақти соати келиб у талаба бўлди, у шундай бахтли кунларда эса ота-онасидан миннатдор эди. Агар улар қизини вақтида нотўғри йўлдан қайтаришмаганда, ҳозир талабалик бахтига ҳам балки эришмаган бўларди.

Дилдора ШАРОПОВА,

Булоқбоши саноат касб-ҳунар коллежи ўқитувчиси.