(26- сон) Кечинма

Анбар сочларинг, шаҳло кўзларинг, табассум ила боқиб турган нурли юзинг мендан қўшиқ куйлаб беришни сўраб тургандай. Сендек, париваш нозаниннинг покиза қадамларига завқли қўшиқдан пояндоз тўшаса арзийди.

Юрагим тубидан булоқ сувидек отилиб чиқаётган мисраларга шамол мусиқий оҳанг бўлади:

Тингла, Дилбарим!

Табиат гулларга ранг танлаганда,

Камалак чиройин сендан олганму?

Ошиқлар ёрига гул жамлаганда,

Гўзаллик сирларин сендан сўрганму?!

О, Раъно, о Раъно кўнглимга ҳамроз,

Гулмисан, ё юрак, ё ишқ риштаси?

Мен сен ҳақингда куйласам-да, сени янги очилган раъно гулидай оромли, ёқимли қўшиқ билан нафис кўнглингга йўл топа олишдан умидворман.

Кўнглинг уйига йўл топиш ҳам бир бахт-ку, ета олурман холбуки. Сенинг мафтункорлигинг олдида мен шоир ҳам, хофиз ҳам бўлолмаслигимни англайман, аммо эҳтирослар вужудимни жунбушга келтиради. Яна сўз сеҳридан бахраманд бўлиб, оҳанглар уммонига синггаман. Эшитгил гўзалим:

Наргиз боғ, сафсар боғ, о нақадар соз,

Номозшом гулларнинг тун фариштаси.

О, Раъно, о Раъно кўнглимга ҳамроз,

Гулмисан, ё юрак, ё ишқ риштаси?..

Баҳорим, соф ҳаво беғубор оламнинг нашидаси, ажиб ифорли гуллари, ранг-баранглиги, бетакрорлиги билан у кунни ҳам, тунни ҳам гўзаликка буркайди. Мен шундай оқшомда яна сенга бағишлаб қўшиқ куйладим. Бу қўшиқни нурли чеҳрангга қараб, қалбимни забт этган қўшиқдан чиройли гулчамбарлар ясаб тақдим этмоқчиман...

Шамсиддин ИСМОН