(25- сон) турмуш чорраҳаларида

Қўшни қишлоқда яшайдиган бир оилани яқиндан танийман. Бахтиёр ва Нилуфар бир-бирини севишиб, турмуш қуришган. Кўрганларнинг уларга ҳаваси келар эди.

Улар бирин-кетин бир қиз, бир ўғил фарзандли бўлдилар. Иккаласи ҳам ўқимаган, қўлларида бирор ҳунарлари ҳам йўқ эди. Рўзғор ташвиши Бахтиёр ва Нилуфарнинг анча эрта сочларига оқ, юзларига ажин туширди. Шундай пайтларда ўқимаганликлари, бирор ҳунарнинг этагини тутмаганликлари учун афсусланишарди. Уйлари бозорга яқин бўлганлиги боис Бахтиёр аравакашлик қилиб рўзғор тебратарди.

Вақтлар ўтди, катта фарзандлари Гулноза ҳадемай коллежни битиради. Ўзлари ўқимаганига яраша, фарзандларининг ўқишига алоҳида эътибор қаратдилар. Қизлари коллежни аъло баҳоларга тамомлади, лекин иститутга  кира олмади. Қийинчилик билан ўсган Гулноза одоб-ахлоқли, гўзал қиз бўлиб вояга етди. Унга совчилар кела бошлади. Ҳаётнинг аччиқ-чучугини тотган ота-онаси фарзандини яхши яшашини истар эдилар. Шунинг учун қизларини ўзига тўқ узоқроқ қариндошларига узатишни маъқул кўришди. Минг машаққатлар билан қизга сарпо-суруғ қилишди, маҳаллага ош бериб, чиройли тўй ўтказишди. Бунинг учун қарз ҳам кўтаришди. Тўйдан сўнг қарзни узиш учун Бахтиёр анча кўп меҳнат қилди.

"Орадан ойлар ўтиб, қизи она бўлди. Бундан чексиз қувонса-да, отанинг боши яна ташвишда қолди. Таниш-билишлари қизи ўғил фарзанд кўрганлиги учун куёвболага суюнчи учун юз доллар бериши кераклигини тинмай уқтиришарди. Эндигина қарздан қутулган ота учун бу катта муаммо эди. Емай, ичмай, бозорда 10-12 соатлаб ишлади. Бу орада чақалоқ боқишди. Қизи, набираси ва куёвига сарполар, бешик ва бола учун зарур нарсалар сотиб олишди. Чақалоқнинг чилласи чиққунча тирикчилигидан ошириб йиққан пуллари аранг 50 доллар бўлди. Ота кўп ишлагани боис соғлигини ҳам йўқотганди.

Набирасининг чилласи чиқадиган куни уларни олиб кетгани куёви келди. Суюнчисига эллик долларни унинг қўлига тутқазди. Кеч қолгани учун узр сўради, елкасидан тоғ ағдарилгандай бўлди. Ота-она қизи ва куёвини чиройли меҳмон қилиб кузатдилар, ортидан: "Тиниб-тинчиб, бахтли яшанглар" дея дуо қилиб қолдилар.

Афсуски,  эртаси кун қизи чақалоғини кўтариб, кўзда ёш билан кириб келди. Бетобланиб ётган ота ҳайрон бўлиб, қизига пешвоз чиқди. Уй юмушлари билан банд онаси ҳам минг хавотир билан уларнинг ёнига югурди.

Қизи: "Қайнонам ота-онанг суюнчига эллик эмас, юз доллар бериши керак эди. Агар суюнчини юз доллар қилиб олиб келмасанг, уйга келмагин, деб ҳайдаб юборди" дея йиғларди.

Буни эшитган хаста ота юрагини чангаллаб, хушини йўқотди. "Тез ёрдам"ни чақиришди. Докторлар етиб келганида у ҳаёт билан видолашган эди. Бундай жудоликни кўтара олмаган она эса руҳий касалликка чалинди.

Чақалоғи билан аро йўлда қолган қиз эса армон ва азоб дардига кўмилиб қолди.

Азиз газетхон! Ушбу ҳаётий воқедан хулосани ўзингиз чиқариб олинг.

Хулкарой АСАТУЛЛАЕВА

Булоқбоши саноат касб- ҳунар коллежи ўқитувчиси.