(24 - сон) қатра

Дугонам Гўзал билан  қадрдон дўст эдик. Мактабда бирга ўқиб, бирга улғайдик. Энг    қувончли дамларни ҳам, қайғуларимизни ҳам бирга баҳам кўрдик. Мактабни тамомлаётганимизда орамизга Мафтуна      исмли синфдошимиз қўшилди. У бадавлат оиланинг қизи бўлгани учун қиммат кийимлар кияр, пулни истаганча сарфлар ва бизга ҳам тушлик олиб берарди. Хуллас қаерда бўлмасин уччаламиз бирга юрадиган бўлдик.

Шундай кунларнинг бирида Гўзалнинг дадаси чет элга кетиб, тадбиркорлик билан шуғуллана бошлади. Ишлари юришиб уйга яхши пул жўнатадиган бўлди. Гўзал, Мафтуна билан бирга юрганимизда улар бамайлихотир оналари берган пулларни сарфлашар, мен эса бундай ҳолларда нима қилишни билмай қолардим. Уларга бу ёқмади шекилли иккиси мендан узоқлашиб кетишди. Гўзал ҳам, Мафтуна ҳам мағрурланиб, кетишганди. Содда,  беғубор Гўзалдан асар ҳам қолмаганди.

Мактабни битириб, ҳаммамиз ўз йўлимиздан кетдик. Улар билан учрашиб қолсам шунчаки саломлашиб қўярдим. Бир куни синфдошим Наргизани кўриб қолдим. У Гўзалдан гап очди. Айтишича, дадасининг ишлари юришмай чет элдан уйга қайтиб келган эмиш. Оиласи катта қарзга ботиб, Гўзал иш қидириб юрганмиш. Кўнглимда Гўзалга нисбатан ачиниш ҳиссини туйдим. Чунки мен хали ҳам уни дўстим деб билардим. Йўл-йўлакай уйига кирдим. У мени яхши кутиб олди, қилган хатоларидан пушаймон эканлигини айтди. Гўзал билан анча вақтгача суҳбатлашиб ўтирдик. Суҳбатимиз сўнгида мени кузатиб қўяр экан, у билан олдингидек қадрдонликни ҳис қилдим.

Озода МАМАЖОНОВА,

Асака педагогика ва дизайн касб-ҳунар

коллежи ўқувчиси.