(22-сон) Қатра

Дилдора опа ишга шошилиб келдию, мажлислар залига йиғилишга кириб кетди. Йиғилиш тугагунча унинг турмуш ўртоғи бир неча марта қўнғироқ қилиб, улана олмади.

 Опа мажлисдан чиқди. Уни кутиб турган бир ҳамкасби хўжайини келиб, уни зудлик билан шаҳар марказий шифохонасига боришини айтиб кетганлигини етказди. Минг бир ўй, қўрқув билан Дилдора опа шифохонага етиб бориб қабулхонага кирди. У ерда турмуш ўртоғини кўриб баттар ваҳимага тушди.

 Ўғли Аъзамжон мактабдан келаётиб автоҳалокатга учраганини, ҳайдовчи уни шифохонага олиб келганини эшитиб бутун вужуди титраб кетди. Шифокорлар ўғлининг аҳволи яхши, лекин оёғи синганилигини айтишди. Бу гапни эшитдию Дилдора опанинг ёдига кечаги воқеа келди.

Чунки кеча ўғли ўртоқлари билан урушиб, оқсаб, ҳамма ёғи шаллоба бўлиб кирганида "Урушмай, оёғинг сингур" дея дўстларини қарғаганини эслади.

Эҳтимол, бу воқеа бир тасоддифдир. Нима бўлганда ҳам ҳаёт ҳикматлари биз учун жумбоқ. Бундан хулоса қилайлик, ҳеч кимни, ҳеч қачон беўрин ва арзимаган сабаб туфайли қарғамаслик керак. Чунки қарғиш инсоннинг ўзига қайтиши мумкин.

Шукрона ЖЎРАХОЛДАРОВА,

Андижон шаҳридаги 37- умумтаълим мактаби ўқувчиси.