(19 - СОН)

Ҳикоя

Нуржаҳон коллежни имтиёзли диплом билан тугатди. У энди олий ўқув юртига ўқишга кирмоқчи. Бунинг учун у тинимсиз китоб ўқир, уйдагилари ҳам унга ҳеч бир юмуш буюришмасди. Кунларнинг бирида яқин дугонаси Бибисора чақириб қолди. "Гап сотмай дарсингни қил", дегандай ишора қилган онасига "беш дақиқа" деди-да, кўчага отилди. Бибисора, аввал, унга эгнидаги бежирим кўйлагини мақтанди.

- Вой, мунча чиройли, қаердан олдинг? - ҳаваси келди Нуржаҳоннинг.

- Холам хориждан олиб келди. Бу ҳеч нарса эмас, у ерда-чи, хоҳлаган нарсангни топа оласан, холам айтди. Арзимаган ишинг учун бир дунё пул тўлашар экан.

- Масалан, қанақа? - қизиқсинди Нуржаҳон.

- Масалан, оддий дўконда сотувчилик, энагалик ёки уй тозалаш шунга ўхшаш ишлар...

Бормаймизми-а? Бир йил ишлаб келсак, бир умр мазза қилиб яшардик. Холам у ерда савдо-сотиқ билан шуғулланади. Ўзинга бирор шерик топсанг, олиб кетаман, деяпти.

- Имтиҳонга бир ҳафта қолди. Омадим келиб кириб кетсам, нур устига нур, киролмасам, бир гап бўлар...

- Омадингни берсин, дугонажон, майли, мен борай, ишларим кўп, -  Бибисора қандай шошиб келган бўлса, шундай шошиб кетди.

Бир ҳафта ҳам шамолдек тез ўтиб кетди. Нуржаҳон имтиҳонларни топширди. Натижасини интиқ бўлиб кутди. Ниҳоят, тест натижалари эълон қилинди. Лекин у ўқишга кира олмаган эди. Тушкун кайфиятда юрган бир пайтда Бибисорага ўртоғига маслаҳат берди:

 "Ўқиш бўлмаса, бу ерда ҳаммага кулгу бўлиб юрасанми? Гуруҳдошларингнинг кўпчилигини яхши ўқимаслиги учун устидан кулар эдинг. Энди улар ҳам сенинг устингдан кулишади,   "Осмондаги ой ерга тушуб қолибдими?" деб масхаралашади".

Бу гаплар Нуржаҳонни ўйлантириб қўйди. Тун-у кун кўз ўнгида  гуруҳдошларининг масхараомуз нигоҳлари кетмай қолди. Аввалдан сезгандай, ўқиши бўлмади, имтиҳондан йиқилди. Дард-у дунёси қоронғи бўлиб турган пайтда яна дугонаси Бибисора кириб келди. Унга Туркиядаги "гўзал ҳаёт"дан сўз очди...

- Биз коллежнинг ҳисобчи йўналишини тамомлаган бўлсак, савдо-сотиқ нима, хамирдан қил суғургандай гап, аввал пул топайлик, ўқиш ҳам бўлади, кўрмаган жойларимизни кўрганимиз қолади, дугонажон. Холам билан Туркияга бирга борайлик, - деди.

Нуржаҳон бу масалани онаси, уйидагилар билан маслаҳатлашиши кераклигини айтиб, дугонасини кузатиб қўйди.

-    Хўп, майли, бўлмаса, мен эртага келаман ишни "пишитгин", - дея Бибисора уйга кетди. Нуржаҳон туни бўйи Бибисора тасвирлаб берган чет элни ўйлаб чиқди. У ерга боришга кўнгли унчалик чопмади. "Онам бизни ёлғизқўллик билан       ўстиряпти, бу ёқда опамни узатиш керак, бунинг устига укаларим... Яхши ишласам, онамга ёрдам бўлади".

У ширин хаёлларининг чексиз уммонида сузар эди. Лекин бу тинч уммоннинг тўлқинлари ҳам борлигини ўйламади.

- Ахир Бибисора энг яқин дугонам бўлса, менга ёмонликни раво кўрармиди, у билан доим бирга бўламиз, дея онаси ва опасини кўндирди.

Онаси билан Бибисоранинг уйига боришди, унинг Туркияда ишлаб юрган  холаси билан телефон орқали гаплашишди. У қизларни бу ерга келишса, иш топиб беришини, ўзи доимий назорат қилишини қайта-қайта айтди. Шундан сўнг онасининг кўнгли бироз тинчигандай бўлди.

Туркияга бориш учун улар тегишли ҳужжатларни расмийлаштирдилар. Шундан сўнг Бибисоранинг холаси телефонда жияни ва дугонасини аэрапортга бориб, бир қизга учрашларини айтди. Аэропортда уларни Диля исмли қиз кутиб олди. Қиз уларга дарров хорижга учадиган самолётга билет олиб берди, эртасига улар Туркияга жўнаб кетишди.

Бибисоранинг холаси қизларни кутиб олди. Бир ой иккисини ҳам ўзи билан савдода олиб юрди. Маош оладиган пайт келганда, бу икки қизни Самира исмли аёлга топширди.

Ширин хаёлларнинг сокин уммонида тўфон бошланди. Самира бу икки қизни қасрнамо уйига олиб кетди. Бир кун меҳмон қилди, бежирим кийимлар берди. Аста секин уларни кўз кўриб, қулоқ эшитмаган фахш ишларни қилишга мажбурлади. Ўз холасидан буни кутмаган Бибисора бир ҳафта ичида телбасифат бўлиб қолди...

Бир куни Самира янги қизларни топиб келиш учун кетганида Нуржаҳон уйдан қочиб кетди. Қаерга боришини билмай, бир дўконга кирди.

У ерда бир отахон кўзойнак сотиб ўтирарди. Қиз унинг чеҳрасидаги самимийликни кўриб умид билан сўз қотди. Тилимга тушунмаса ҳам ёрдам сўраётганимн англаса керак, деб ўйлади. Бахтига отахон бир пайтлар Ўзбекистонда яшаб, собиқ Иттифоқ қатағонлари пайтида хорижга келиб, ноиложликдан у ерда яшаб қолган кишилардан бири бўлиб чиқди...

Кабир отанинг ёрдами билан Нуржаҳон элчихонага мурожаат қилди. Бибисора ҳам қулликдан озод этилди. Олисдаги саробни олтин фахмлаган икки дугона юртимизга юзлари шувут бўлиб қайтиб келишди...

Эҳ, Нуржаҳоннинг қанча орзулари бор эди-я! Аввал олийгоҳда, кейин магистратурада ўқимоқчи, илмий иш қилмоқчи эди. Энди бу орзуларнинг барчаси армонга айланди. У оёғи остига қараб эмас, осмонга қараб юрганлигини ва охир-оқибатда билмай тиккани босганини англади. Бу тиканнинг заҳри шунчалар аччиқ эдики, ундан нафақат ўзи, балки барча яқинлари ҳам азият чекишар, эл-юрт олдида уларнинг ҳам бошлари хам эди...

Дилобар

 МУҲАММАДСОЛИЕВА