(19 - СОН)

Дил туFёни

Майинлик оламини яратиб, дилни қайтадан кашф этиб, кўнгилга тўлиб-тошиб ёғаяпсан, ёмғир. Сўровларинг дилга ташна. Ҳароратинг бир оз совуқ бўлса-да, ҳечам ўксинмайман. Чунки сен, ўксимоқдан анча нари кетишликка чоғланган белгисан.

Муҳаббатнинг оғриқ нуқталаридан чаккиллаб томчиларинг исёнимни тинчитади. Хотирамнинг энг сўнгги тубига сенинг хонишларинг муҳрланади. Гоҳо куйлайсан, кўнгилга тўймаган муҳаббат каби, гоҳо тўхтайсан сарсонликдан хайдалган ишқ каби. Нега сенинг сўзларинг таъналардан узоқ. Узоқ ўлкалардан босиб келаётган, ёқимли паривашга ўхшайсан. Яхшилик оламига қайтадан ранг бериб, гул-ғунчалар ифорларини ҳар ён таратиб, гўзал лаҳзаларни ёдимизга соласан.

Умидлардан узилмас сенинг шивирли сўзларинг гўё нималардир деяётганга ўхшайди. Севги сўзлашдан чарчаса, сен негадир чарчамайсан? Чунки, сенинг сўзларинг севгидан ҳам улуғ, сокин ва ғамгин. Сен оламга мусаффолик ҳадя этиб, лола-ю бинафша, бойчечагу майсалар оромини ўғирлаб ёғиб ўтасан.

Висолинг дийдори ишқнинг гуллари, сенинг куйларинга маст. Ишқинг соғинчи ялпизлардан маст. Севинчимнинг ҳамдардига айланган чечаклар каби, юрагимнинг чечагисан. Қайтиб келаётган эртаксан. Барисини унутмаган ҳолатда мен сенга талпинаман. Соябонсиз кезаман оламни. Гўё ивиб кетган дардларим ёмғирнинг поёндозига ўҳшайди. Муҳаббатим иродали бўлишида сен менга куч бердинг.

Оҳ... ёмғир... ўксимасдан ёғавер, чунки сени дунё севади, ер бағрига олади.  Соғинчингнинг сирли сўзлари, тарновлардан оқиб тушиб, жаранглаган майин садолар, дунёни тебратаётган хаёлга ўхшайди. Ҳар лаҳза сени соғинаман, ёғиб турсанг ҳам.

 Гулбаҳор ЙЎЛДОШЕВА,

 Андижон тумани.