(17 – сон)

аёл – мўъжиза

Бу дунёда нималар бўлмайди, инсон бошига қандай ишлар  тушмайди, дейсиз. Ҳаёт нақадар тотли, бол мисоли ширин. Ҳаёт нақадар бешафқат, инсон ҳаётини тўфон сингари барбод этади. Бу дунёда ҳар бир киши синовда бўлади.

Синовларда синалаётган инсонлар қалбида эзгу ният бўлса,  зулмат кунлар ўтиб, дориломон кунлар келиши аниқ. Фақат интилиш, сабр билан дўст тутинмоқ керак эканлигини ўзим яқиндан билган Саида исмли юртдошимиз ҳаёти мисолида янада теранроқ англаб етдим.

Сабрни, ёруқлик сари интилишни ўзининг дўсти, деб билиб, бахтли кунларга етиб яшаётган бу аёлнинг ҳаёт йўли ҳар бир киши учун ибрат бўлади.

... Бешафқат ҳаёт уни тақдирнинг не кўчасига солмади, барига сабр-тоқат, матонат билан бардош берди.  Ёш Саида оила ташвиши нелигини билмасдан яшарди. Турмуш ўртоқи Мираброр яхши ишлагани, кўп даромад топгани боис рўзқори бут эди. Ўқли Бахтиёр эндигина икки ёшда. Оилада уруш-жанжал йўқ, эр-хотин бир-бирларини ардоқлаб, тотувлик билан ҳаёт кечирарди.

Бир куни Мираброр эрта тонгдан ишга отланди. Нонушта тайёрлаётган Саидани, эрталабки насибани ташлаб кетманг, деган сўзларига ҳам қарамай ишга йўл олди. Кун кеч бўлди. Лекин Мираброр уйга қайтмади. Ташвишланиб, дарвозасидан кўчага чиқиб улгурмаган Саида шум хабарни эшитиб, карахт ҳолда қотиб қолди. Турмуш ўртоқи уйга қайтаётганида автоҳалокатда халок бўлибди. Бу мусибат ёш Саида учун кутилмаган зарба бўлди.

...Турмуш ўртоқини марака-маросимларини ўтказди, йиқиб қўйган пуллари ҳам тугади. Эндигина оёққа тураётган оила қийналиб қолди. Яқинлари, таниш-билишлар: ёшсан, турмушга чиқ, деб маслаҳат беришди. Аммо у турмуш ўртоқини бир умр ёдидан чиқармасликка, ўқлига ўзга инсонни оталик қилишига йўл қўймасликка аҳд қилган эди.

Оиласининг суянчи, хазинабони бўлган турмуш ўртоқи энди йўқ. Оилани тебратиш Саиданинг гарданида қолди. Қийинчилик, турли маломатлар ичида қолган ёш жувон мактабга фаррош бўлиб ишга кирди. Беш йил давомида мактабда ишлади. Бу орада ўқли ҳам 7 ёшга тўлди. Бу даврда не-не уқубатлар, қийинчиликлдарни кўрмади дейсиз.

Фарзанди улқайган сари унга кетадиган харажат ҳам кўпайди. Ҳар ойда иш ҳаққи қачон берилар экан, дея кутадиган бўлиб қолган Саида уйида ейишга бир тўрқам ҳам нон қолмаган кунлари ҳаётга келганидан, бундай синовлардан  ўксиб йиқлар эди. Тунлари ёлқиз бу аёлни қам-андуҳ ўз гирдобига тортиб олар.

Бу ҳолатни тасаввур қилар эканман қамгинлик мени қуршаб олди. Бечора аёлни синовлар ўз домига тортаётгани, ҳаёти янада чигаллашиб кетаётгани, минг уриниб, чиранса-да етишмовчиликнинг олдини ололмаётгани ҳар бир одамни қамга толдиради. Саида кечаю кундуз пул топиш учун қийналиб ишлар эди. Тунлари ширинлик пишириб эртасига бозорга олиб бориб сотар эди. Бир куни ўқли ёнига келиб, онажон менга костюм-шим олиб беринг, биринчи синфдаги костюмим кичкина келиб қолди, деганида кўзларига жиққа ёш тўлди. Агар отанг ҳаёт бўлганида бундай аҳволга тушмаган бўлар эдик. Майли болажоним, сен учун ҳаётнинг барча синовларига тайёрман, дея Бахтиёрни бақрига босди.

Иш пайти. Ўқиш тамом бўлган. Ўчитувчилардан ташқари мактабда ҳеч ким қолмаган эди. Ўқитувчилар хонасини тозалаётган Саида икки ўқитувчининг суҳбатини беихтиёр эшитиб қолди. Улар давлатимиз томонидан оилавий тадбиркорлик билан шгуқулланиш учун одамларга кредит ажратилаётгани ҳақида гаплашишар эди. Буни эшитган Саидада ҳам қандолатчилик йўналишида тадбиркорлик билан шуқулланиш фикри туқилди. Бу борада унинг уқуви, малакаси бор. Тоқалари уйларида шу иш билан шуқулланарди. Болалигида уларга кўп ёрдам берган, анча-мунча нарсаларни ўрганиб олган эди.

Саида ниятини рўёбга чиқариш учун асдойдил ҳаракатга тушди. Зарур ҳужжатларни тайёрлаб, маҳалла кўмагида банкдан имтиёзли кредит олди ва иш бошлади. Эзгу ният ва астойдил бошланган иш кўп ўтмай ўз самарасини берди. У дастлаб, уйидаги бир хонада цех ташкил этиб, икки уч нафар қиз билан иш бошлаган бўлса, икки йил ўтиб, цехни анча кенгайтирди, ишловчилар сони ҳам ўн нафардан ортиб кетди. Бу ерда тайёрланаётган қандолат маҳсулотлари бозордаги энг харидоргир маҳсулотлар қаторидан ўрин олди.

Шу тариқа  Саиданинг ҳаёти яхшиланди. Хаш-паш дегунча вақт ҳам ўтди. Ўқли Бахтиёр олий ўқув юртига ўқишга кирди. Моддий муҳтожликдан қийналаётган оиланинг ҳаёти давлатимиз томонидан берилган кўмак туфайли яхшиланди. Саида қўлидаги ҳунари, давлатимизнинг берган ёрдами, сабр ва матонати, меҳнаткашлиги туфайли шундай даражаларга эришди.

Ҳаёт энди Саида учун қуёш мисоли ўзгача чарақлаб, нур сочади. Ҳаётнинг оқир синовларидан ўтган Саиданинг қалбида эртанги кунга умид, таскин, баҳтиёрликни кўриш мумкин.

Хулосани ўзингиз чиқаринг. Инсон ҳар қандай вазиятда ҳам ўзлигини асло йўқотмаслиги, тўқри йўлдан адашмаслик учун ҳаракат қилиши лозим экан. Қалбида эзгу ният, шижоат ва интилиш бўлган инсон албатта ҳаётда ўз йўлини топа олишига, ўз ўрнига эга бўлишига Саиданинг ҳаёти ибрат ва ёрқин бир мисолдир.

              Садоқат СОЛИЖОНОВА,

Жалақудуқ тумани.