(16 - сон) Ҳаёт – ибрат

Унинг орзулари чизган суратларига монанд эди. Тонг чоғида қуёшнинг тоғлар ортидан кўтарилиб келишини кузатиб, юраги завққа тўлар, ҳовлисидаги гулларнинг нақшинкор япроқларига, табиатдаги бир-бирига ярашган рангларга боқиб, ҳайратланар, Яратганнинг чеварлигига тасаннолар айтарди... Ва бундай бетакрор гўзалликни қоғозда тасвирларди.

У ҳовлисида шундай гўзал, ранг-баранг гулларни ўстирардики, кўрган одам беихтиёр қойил бу қизга дерди. Бўш қолди дегунча эса гулларнинг расмини қайта-қайта чизишдан эринмасди. Гулларига термулганча хаёл суришни яхши кўрарди. Хаёлларида у чизган суратлар бутун дунёга машҳур бўлиб кетар, асарлари дунёнинг    машҳур музейлари деворларини безаб турарди.

...Орзулари у билан улғайди. Бошқа барча истаклар бу орзу олдида қийматсиздек туюларди унга. Ниҳоят, бир кун онасига дилидагини айтди:

- Аяжон, коллежни битириб, рассомлик олийгоҳига ҳужжатларимни топширсам, нима дейсиз?

Онаси қизининг сўзларидан қувонмади ҳам, хафа бўлгани ҳам сезилмади. Худди арзимаган гапдек қабул қилди, бепарво жавоб қайтарди:

- Бошқа институт қуриб қолганми, қизим? Расмларинг нима берарди сенга? Қолаверса, ўқигандан кўра, турмушга чиққанинг яхши, қизим. Сен бўлсанг, қаёқдаги хаёллар билан юрибсан?!

-      Ўқийман, десам ёмонми, ая?

- Билмадим, эртага Гулсум холанг келаркан. Сени дугонасининг ўғлига сўраяпти. Жуда яхши оила экан, ўғли ақлли, топишиям ёмон эмас экан, қийналмайсан, қизим.

-      Ая, ахир мен...

- Қизим, энди ёш бола эмассан. Хаёлларга берилишни бас қил. Қиз бола яхши оиланинг бекаси бўлса, келинлик уйини яшнатиб турса, унинг бахти шу. Даданг ҳам рози бўлиб турибдилар. Қайсарлик қилиб, ишни чувалаштирма. Сингилларингнинг ҳам бўйи етай, деб турибди.

...Ҳовлисидаги гуллардан ҳам чиройли келин бўлди у. Ҳар тонг гуллар юзини ювган шабнамлар, ажабки, бу кун унинг юзларига ҳам ярашиб турарди. Бири-биридан гўзал орзулар эса шабнам томчиларига қўшилиб, бир зум жилоландию сўнг қуёш нурларига сингиб кетди...

Кўзгуга боқаркан, у илк бор аччиқ кулимсиради:

- Нима бўлибди шунга? Орзуларидан кечган бир менми? Ана, ҳамма бахтиёр яшаб юрибди-ку...

Ўша ондан унинг юрагини хайрату ҳаваслар тарк этди, турмушга кўнди, кўникди. Бош-қалар қатори яшай бошлади.

...Тўйдан уч кун ўтиб ҳовлига чиққан синглиси ҳайратдан қотиб қолди. Ҳовлидаги барча гуллар сўлиб, эгилиб қолган, баъзилари ҳатто, қовжирай бошлаганди.

Зилола АВАЗОВА