Сабоқ

Инсонларнинг бир-бирлари билан мулоқоти улуғ неъматлардан биридир. Дилдан суҳбатлашиш, мулоқот қилиш албатта, ҳар қандай кишига завқ беради. Мулоқотда баҳслашишлик эса яхши фазилатлар сирасига кирмайди.

Дарвоқе, кишининг маънавияти даражаси, унинг инсонийлигини суҳбатидан ҳам билиб олиш мумкин. Одамнинг сўзидан, муомаласидан унинг қандай инсон эканлиги ва нияти намоён бўлади.

"Ўз вақтида фикр билдириш катта санъат талаб қилганидек, ўз вақтида сукут сақлаш ҳам маҳорат ва илмлиликнинг бир кўринишидир", - дейди бир донишманд. Албатта, ҳеч кимга гап бермай суҳбат мавзуини улаб кетавериш шахсиятпараст кишиларга хосдир. Лекин кўп гапириш билан кўп гап айтиш   бошқа-бошқа нарса. Киши суҳбатни шундай олиб бориши керак-ки, уни тинглаётганларнинг ҳар бири ундан наф олсин, билими яна-да бойисин.

Бир киши ўқувчилик даврини эслаб шундай дейди: "Биология фанидан сабоқ берадиган ўқитувчимиз биз - ўқувчиларга ниҳоятда гўзал сўзлар билан мурожаат этарди. Нутқи ҳам ширали эди, дарсга ҳаммамизни қизиқтира оларди..."

Дарҳақиқат, кўп ўйлайдиган одам иложи борича кам гапириб, кўпроқ фикр беришга интилади.

Зеро, бизга сабоқ ва билим берадиган сўз азиздир, биз ана шундай сўз айтгувчи инсонни қадрламоғимиз зарур.

Исомиддин ШАМСИДДИНОВ,

Андижон шаҳри.