(16 - сон)

меҲмонхона

Минг йилми, миллион йилми, ой ўша-ўша, офтоб ўша-ўша! Осмон ҳам ўша-ўша! Фақат одамларгина ўзгариб туради. ҳар кун, ҳар соат, ҳар дақиқа ва ҳатто, ҳар сонияда ўзгаради: кимдир келади, кимдир кетади. Дунё - бу меҳмонхона.

Ажаб,  омонатгина бу дунёда бунчалар ҳам дунё талашмасак...?

Юрак

У шундоққина сиз билан, ёнгинангизда яшайди. Қўл узатсангиз етади, аммо ушлаб бўлмайди, жон билан баробарки, ташлаб бўлмайди. Аслида ундан содиқ дўст йўқ, қувонсангиз қувониб, қайғурсангиз ранж чекадиган, жони оғрийдиган. Сиз ундан, у сиздан айро яшамайди, яшолмайди: келар йўл ҳам, кетар йўл ҳам битта!

Бир айби баъзан ақлдан пешгирлик қилмоқчи бўлгани, мен мавжудман, овозим ҳам бор... дегани. Бу билан у ақл деб номланган мавҳумотнинг қудратини унутиб қўйса-да, сизга яхшилик тилайди. Унга қулоқ тутиб, гоҳ бахтга бурканасиз, гоҳ...

У сизнинг вужудингиздаги  юрак аталмиш мўъжизадир.

Орзу

Унинг ўзига етиб бўлсаям охирига етиб бўлмайди. Шундоққина биттасига етсангиз,  бошқаси пайдо бўлади. Сўнг... Яна бошқаси... Хуллас, охири кўринмайди. У истак бўлиб инсонни олдинга қистаб туради. унга интилиб, унга талпиниб умрнинг сўнгги бекатига етиб келганини сезмай қолади киши.

Қизиқ, инсоннинг ҳаёти тугаса ҳам истаги - орзуси тугамайди, ҳатто васиятига ҳам сингиб кетади у.

Лола ЎРОҚОВА