(15 – сон)

Ёмғир... Осмоннинг ҳасратларидир, у ер юзига кўз-ёшларини ёғдиради. Томчилар майсаларга, гулларга, дарахт баргларига тушиб, рақс тушишади гўё. Уларнинг рақсига мафтун бўлган қушлар пана-паналарда чуғурлашади.

Ёмғир... Ширин хотираларни ёдга солади. Кимларгадир шу ондан ҳаёт бошланади. Айниқса, севишган диллар ёмғир баҳона дийдорлашишади. Мен ҳам сени илк ёмғирли кунда учратганман. Ширин бахтимизга гувоҳ бўлган эса мана шу ёмғир.

Ёмғир... Бугун жуда муҳим кун. Ушбу танлов бутун хаёлимни ўғирлаб олганди. Бунга қаттиқ тайёргарлик кўрганман. Барибир, негадир ҳаяжонланаяпман... Шукр олий ўринни эгалладим. Онамга қўнғироқ қилиб, мени табриклашини сўрадим. Волидам дуо қилиб, янада юксак марраларни забт этишимни тилади. Мен шу куни ўзимда йўқ хурсанд бўлиб, ёмғирнинг қўшиғини тинглаб, уйга етиб бордим.

...Ёмғир... ўша куни кечгача тинмади. Йўл четида кетиб борардим. Хаёлим тезроқ уйга бориб дам олиш эди. Ногаҳон кўнглимни чулғаб олган ҳисдан ўзимни ўнглолмадим. Соатга қарадим кечки 18 эди. Ахир бугун онамнинг таваллуд куни. Хаёлимдан кўтарилгани учун ўзимни койидим. Гуллар дўконига қайтиб бордим. Ўша куни волидамни ёмғир томчилари билан чўмилган гуллар билан табрикладим.

Ёмғир... Ширин хотираларимга шоҳид бўлган. Аччиқ ва аламли кунларимда мен билан қўшилишиб йиғлаган. Бахтиёр чоғларимда мени қутлаган ҳам ёмғир.

Ҳаётда топган ва йўқотганларимга гувоҳ бўлган ҳам ўша мен ёқтирган ёмғир томчиларидир.

Ферузабону МАТКАРИМОВА,

Улуғнор тумани.