(11- сон) Шеърият гулшани

ВАТАНИМ МАДҲИ

Тонг саҳар жилмаяр бобо қуёшим,

Тиним билмай ишлар далада деҳқон.

Атрофингга назар сол, эй юртдошим,

Тинчлик нашидасин сўрайлик ҳар он.

Тилларда янграсин Ватан қўшиғи,

Боболарнинг ўгити дилларда мудом.

Порласин юрт узра тинчлик чироғи,

Туғилган бу юртда Мирзо Бобур ҳам.

Аждодлар изидан борайлик шаҳдам,

Тинчликнинг байроғи ҳилпираб турсин.

Дадил бўлсин қўйилган ҳар битта қадам,

Болаларнинг кулгусига нур диёр тўлсин.

Қанот ёзиб учсин кўкларга қушлар,

Фарзанд учун соғ бўлсин ота-онаси.

Ҳофизлар ҳамиша бахтни куйласин,

Мудом янграб турсин шўх таронаси.

Холидахон ЮНУСОВА,

Жалақудуқ саноат ва транспорт

коллежи ўқувчиси.

ОНА

Яна келаяпман пойингга чўкиб,

Бошим эгилганда юпатгин сен ҳам.

Кўкда юлдузларни териб битталаб,

Бўйнингга маржондек тақиб қўярман.

Авзойи бузилса базан фалакнинг,

Тақдирдан синовлар келганда гоҳо.

Сен писанд қилмаган мингта гуноҳим,

Лек бошим эгади биргина хато.

Кел, хаста кўнглимга зиёни кирит,

Бошимни силайсан миннатсиз кулиб.

Дарду-андуҳларим учирсин еллар,

Ёрит йўлларимни шамчироқ бўлиб.

Зилдай оғирлигим сенга билинмас,

Ўзингни бир бора ўйламабсан-а?

Дуолар қилибсан сўраб бахтимни,

Ўзингга ҳеч ҳам бахт сўрамабсан-а?

Дилёрбек ҚЎЧҚОРОВ,

Андижон шаҳри.

Ҳаёт қўшиFи

Зумрад баҳор уйғониш фасли,

Мағлуб бўлди қишнинг аччиғи.

Муштоқ дилим торларин чертиб,

Янграмоқда ҳаёт қўшиғи.

Қуёш дадил кўтарар бошни,

Вужудимни қучар оташи.

Шодланаман кўзим ўнгида,

Бошланади ҳаёт кураши.

Эркалатиб майин саболар,

Мажнун  толнинг сочин силайди.

Боларилар тўплаган кучин,

Яна эзгу ишга сарфлайди.

Яшил майса, ялпиз, чечаклар,

Бўй чўзади қуёшга қараб.

Ўсма қўйиб қизлар қошига,

Қўшиқ куйлар сочларин тараб.

Бодом, ўрик, шафтоли, олма,

Қийғос гуллар кўзни қувнатиб.

Шўх болалар югириб тинмай,

Бекинмачоқ ўйнар яйрашиб.

Капалаклар қанотларига,

Зеб беради ойна олдида.

Кўкси тўла оташ муҳаббат,

Ҳаётидир уни олдинда.

Шохлардаги нозик гулғунча,

Булбулларнинг розин тинглайди.

Қизғалдоқлар, ҳам бойчечаклар,

Қўл силкитиб мени имлайди.

Қалдирғочлар бироз олар тин,

Учиб келган узоқ юртлардан.

Ишга шўнғиб кетишдан олдин,

Хол сўрайди қариндошлардан.

Боғу-дала, ҳар бир чорбоғдан,

Таралади меҳнат чолғуси.

Бор вужудим ҳайратга солиб,

Жаранглайди баҳор кулгуси.

Фаридахон ҲОШИМОВА

ЎЗБЕК АЁЛИ

Фарзанди сўраса борини берган,

Агар бемор бўлса жонини берган,

Меҳр-оқибатда тенги йўқ инсон,

Ўзбек аёли бу, ўзбек аёли.

Эрта тонгда туриб сигирин соққан,

Сўнг эшик супуриб, ўзига боққан.

Гўзалликда у тенги йўқ инсон,

Ўзбек аёли бу, ўзбек аёли.

Эрта тонг онасин аҳволин сўрар,

Юртга ризқ бергувчи даласин кезар.

Меҳнатла қадр топган у инсон,

Ўзбек аёли бу, ўзбек аёли.

Эркакнинг кучи бор билакларида,

Фақат эзгу ишлар бор тилакларида.

Юртим обод бўлсин деган у инсон, 

Ўзбек аёли бу, ўзбек аёли.

Бириси шифокор, бири олима,

Бири санъаткор-у, бири шоира.

Илму зиёга ҳамроҳ у инсон,

Ўзбек аёли бу, ўзбек аёли.

Оила, фарзанд унинг бори, борлиғи,

Удир миллат кўрки, ори номуси.

Дили, тили бирдай покиза инсон,

Ўзбек аёли бу, ўзбек аёли.

 Кимсанхон НИШОНОВА,

Шаҳрихон туманидаги

 Тўлқин МФЙ маслаҳатчиси.

БАҲОР СОFИНЧИ

Қиш сўнгида мудрарми борлиқ,

Яна қалбни чулғар энтикиш.

Табиатдан олганми ёрлиқ,

Ухлатганди, қор ёғдириб қиш.

Ноз уйқудан уйғотмоқ керак,

Шуни истар соғинган диллар.

Уйғонолмас ҳатто, бир терак,

Куртак ёзса, алмашур йиллар.

Бир оз чидаб, кутгин юрагим,

Бош кўтариб, қутлар бойчечак.

Қуёш бобо тинглаб тилагим,

Нурин сочса, кулар мойчечак.

Олқишладик капалак қорни,

Қайдин энди зерикмоқ бунча.

Кутмоқдамиз мана баҳорни,

Туҳфа этар бизга гулғунча.

Давлатхон ВАЛИЖОН қизи

Бу юрт шундай юрт эрур

Меҳмондўст инсонлари,

Оқ кўнгил улар бари,

Бахтлидир ёшу-қари,

Бу юрт шундай  юрт эрур.

Нонни азиз дейишар,

Ушоғини ўпишар,

Халол луқма ейишар,

Бу юрт шундай юрт эрур.

Дер: куч- адолатдадир,

Душман аросатдадир,

Дўстлар халоватдадир,

Бу юрт шундай юрт эрур.

Юз марта эшитмасдан,

Бир марта кўриб кетинг,

Ўзбекистон диёрим,

Мехридан тўйиб кетинг  

Моҳларойим КАРИМОВА,

АДУ қошидаги 5- академик лицей ўқувчиси.

ҲАЁТ

Мен сени кун-у тун ўйлайман ҳамон,

Юрсам ҳам, турсам ҳам хаёлимдасан.

Лек гам ва қайғумга эмассан шерик,

Сенинг номинг билан яшарман тирик.

Юракдан бу дардни қандай чиқарай?

Барибир бир куни унутгум сени.

Ҳаёт не бўлса ҳам давом этаркан,

Аламлар бўғзимдан тутгуси мени.

Севги хотирада қоларкан мангу,

Яқин кўнгиллар ва покиза диллар.

Ҳаётнинг аччиғин тотмаган ким бор?

Тақдир чорлайверар, турли манзиллар.

Зайнабхон МАНСУРОВА,

Пахтаобод тумани.

Кўклам нафаси

Баҳор келиб тоғлар бағрида,

Пайдо бўлар оҳу излари.

Очилади қир-у адирда,

Момоқаймоқ-қуёш қизлари.

Қизил гулдан чеккаларига,

Нақш солинган бахмал чопонлар.

Азим тоғлар елкаларида,

Ял-ял ёнар, кўзларни олар.

Ўпар қуёш ернинг юзини,

Андишадан қизарар лола.

Баракадан очади сирни,

Сумалакка тўла пиёла.

Моможонлар қизлар қошига,

Қалдирғочнинг чизар расмини.

Танти ўзбек йигит ёшида,

Нишонлайди баҳор базмини.

Зулхумор ОРИФЖОНОВА

АЙРИЛИҚ

Армонлар қалбимга келтиради ғам,

Гумонлар кўзимни ёшлайди яна.

Бу дарддан юрагим йиғлайди фақат,

Сени унутолмасам нима қилай айт?

Юрагим соғинчдан эзилиб кетса,

Кўзларим доимо сени изласа.

Соғинч сатрларда исминг айтиб зор,

Сени унутиш мен учун бекор.

Сўрама, унутиш бўлмайди осон,

Кўзларим ортингдан пойлар изингни.

Юрак бу соғинчдан сўкилар чок-чок,

Соғинч гирдобига ташлама мени.

Дилафрўз РАҲМАТЖОНОВА,

Марҳамат қурилиш ва индустрия

касб-ҳунар коллежи ўқувчиси.

ОНАЖОНИМ

Қошингизга келдим қувониб аста,

Онажон сизни дилдан муборак этай.

Қўлимда сиз севган гуллардан даста,

Бошим эгиб, сизга таъзимлар қилай.

Шу дамда қувонсин маъюс чеҳрангиз,

Ғамлар ортда қолсин, қайғу чекинсин.

Қувонч қамраб олсин, кулгичларингиз,

Туганмас меҳр ила ёнсин қалбингиз.

Ўтиниб сўрайман, йиғламанг асло,

Гавҳардай кўзингиз ҳеч ёшланмасин.

Тўкилган бу ёшлар қувончданми ё,

Мунис чеҳрангизга кўзлар тегмасин.

Гулжаҳон ИСМОИЛОВА,

Хўжаобод туманидаги 12- умумтаълим мактаби ўқувчиси.

Зуҳрага

Намхуш лабларингни ўпиб йиғлайман,

Хайрият, бор экан менга бу имкон.

Бошимдан селларин қуяди осмон:

Пешонанг шўр экан, ошиқи нолон.

Олдингда хўп дея кўниб турибман,

Лек мажол йўқ сенсиз қадам ташлашга.

Азобда дилимни тиғлаётирман,

Қурбим етармикан сенсиз яшашга?

Нега бундай қилдинг, садоқат, вафо,

Қаерларда қолди, ўйлагин бир он.

Менга келганида армонми дунё,

Тақдирим ўйинчоқ, севгим-чи, арзон?

Қанчалар азобдир сендан айрилмоқ,

Ўзинг ҳам бир куни йиғларсан юм-юм.

Кечир қилган бўлсам агар бир гуноҳ,

Яхши кунларимиз эслагин бир зум.

Бўлди сўз бераман, хурсанд яшайман,

Йиғилар йиғилмас энди сатримда.

Эртага барибир тегиб кетасан,

Жоним, узоқроқ тур бугун бағримда?

Икромжон АСЛИЙ