(9- сон) Қатра

Гулмира бир неча йил муқаддам бешик тўйи қилганида келин аяси унга юз минг сўм тўёна берган эди. Энди улар тўй қилишяпти, ўғил уйлантиришмоқда. Олинган тўёнани қайтариш керак. Қайтарганда ҳам, одатда, ёнига қўшиб қайтариш лозим бўлади. Аксига олиб, нафақа пули ҳам рўзғорга ишлатиб юборилганди. Энди нима бўлади? Тўёнани қайатрмасликнинг иложи йўқ. Кейинги ой нафақа пули чиққунча тўй кутиб турмайди. Бирор кишидан қарз кўтариб туришдан ўзга чора йўқ.

Гулмира янгаси тўй қилишини эшитган эди-ю, лекин бунчалик тезлатиб юборишини кутмаганди. Қўни-қўшниларга сир бой бермаслик учун бошини эгиб, қариндошларидан қарз сўрашга киришди. "Ўзингда йўқ - оламда йўқ" деганлари рост экан. Бир ҳафтагача топилмади.

Одатда, тўёна тўй кунигача берилади. Аммо Гулмира тўй бошлангунча ҳам тўёна беришнинг иложини тополмади. Ҳижолатдан эзилиб юрди. Ниҳоят, никоҳ куни бир жиянидан келаси ой нафақа пулидан тўлаш шарти билан юз минг сўм ундириб, тўйхонага йўл олди. Гулмира кеннойиси ёнига бориб, минг ҳижолат билан тўёна кечикиб кетганига узр сўраб, пулни узатди. Ёшларга бахт тилади.

Тўй соҳибаси индамай пулни олди-ю, белбоғини узиб, санъаткорлар устидан сочиб юборди.

- Вой... Гулмира бундай бўлишини кутмаган эди. Бу нимаси? Берган пулини янгаси менсимадими? У атрофга жовдираб боқди. Назарида ҳамма унга қараб кулаётгандек эди. Ахир... ахир бу пулни топгунича бир ҳафта одамларга ялиниб, илтимос қилиб юрди. Бу ерда эса уни бир дақиқада сочиб юборишди.

Янгаси ҳеч нима бўлмагандек, шод кайфиятда нари кетди. Гулмира нима қилишини билмай, алам билан тўйхонани тарк этди.

Бахтиёр МАНСУРОВ