Қўлларимни кўтариб кўкка,

Юрагингга яқинлашаман.

Эй, жонимни яратган ўлка,

Гулдан кўйлак кийгазган чаман.

Мусичанинг полапонидай

Шўхлик билан потирлаб ўсдим.

Йиқилсам гар юзимдан ўпиб,

Эркалади, тупроғинг - дўстим.

Шамол билан кездим далангда,

Тоғлар билан сирдош тутиндим.

Вужудингга кузги жалангга,

Синггиб кетди шўхликларим жим.

Гулдай асраб, гулдай эркалаб,

Отамдайин ҳеч олмадинг тин.

Қўлларимга кўзмунчоқ тақиб,

Ўзинг мени улғайтдинг, замин.

Эъзоза ОБИДЖОНОВА, Марҳамат тумани.