КЎКЛАМ

Ўсиб қолди куннинг бўйлари,

У тун билан тенглашиб қолди.

Гуллар тутиб, туҳфалар бериб,

Офтоб билан ярашиб олди.

Бинафшаранг кўйлагин кийиб,

Бошга кўркам дуррани ўрар.

Гул косага сумалак қуйиб,

У бодомнинг аҳволин сўрар.

Елка қисиб турган  дарахтнинг

Қорин қоқди  шамолга айтиб.

Яна мудраб ётганин кўрса,

Адабини беради қайтиб.

Улгуриши керак, шу мартда

Дугонаси - чечакнинг тўйи.

Янги кундан умиди катта,

Анча ўсиб қолди-ку бўйи...

Мунаввара УСМОНОВА

Илинжларим

Сабр, сабр дедим сабримни едим,

Бармоқлар сабр деб ўртади дилни.

Сендан кечиш гали келганди, аммо,

Юрагим кўнглингга недур илинди.

Изладим - нигоҳлар танишин топмай,

Кўксимда қавариб кетди илинжлар.

Наҳот юрагимда унган аламдан,

Кўзингда гулламай турар соғинчлар?

Биз томон юзингни бурасан қачон,

Дил изҳор айтишга қандай улгурай?

Кўнглим меҳробига назаринг ташла,

Йўқса мен қиблангга юзимни бурай!

Қайғу этагини қучоқлаб маҳкам,

Соғинчлар, шодликлар сендан айирса.

Ҳижрон қори босиб муҳаббатимни,

Наҳот илинжларим мен-ла қариса?

Гулирухсор МАМАТҚУЛОВА

МуҚаддасим, ўзбек аёли!

Баҳор келса майсадан олдин,

Уйғонади бу ажиб ҳилқат.

Ҳали мудроқ сезмаган кўзлар,

Меҳрдан нур олади фақат.

Ул ожиза, улким ҳуш сабо,

Майинлиги кўчган лолага.

Унда бордур энг кучли вафо,

Ғурури тенг баланд қояга.

Метин бардош мукаммал идрок,

Қалб йиғласа кулади кўзлар.

Қалам титрар сўкилиб, чок-чок,

Таърифига ожиздир сўзлар.

Эҳ, юртдошим, эсланг-а бир бор,

Онангизнинг содда кўзини.

Юзида кўргансиз неча бор,

Шафқатсиз йилларнинг изини.

Сигир соғар, хаёл паришон,

Пардозга ҳам улгурмагандир.

Лекин ҳовли, уйлар саранжом,

Райҳон иси келар қайдандир.

Эҳ, оналар машаққатини,

Юзидаги чизиқлар айтар.

Нолимайди, ҳар бир тонгини,

Шод, ишончу умидла кутар.

Сизга фақат қуллуқлар бугун,

Гулдай гўзал ширин хаёли.

Номин айтсам дунёлар сокин,

Муқаддасим, ўзбек аёли!

Муаззам ХУДОЙБЕРДИЕВА,

Избоскан туманидаги  38-ДМТТ услубчиси.

Аёл мадҳи

Баҳорга қадалган нафис бойчечак,

Босган изларингга этади таъзим.

Сен -ширин қизалоқ, гўзал келинчак,

Сен Она, сен Буви, Момо Азизим!

Кунда кипригингда тонглар отади

Сочингни силамай ўтолмас шамол.

Тунда этагингда Ойлар ётади,

Сен ўша Дунёни маҳв этган аёл.

Сайроқи қушчалар рақс этади,

Сени куйдиргувчи кулишларингга.

Не метин юраклар оқиб кетади, 

Шул Сарви - қоматинг юришларингга.

Мажнун ҳам, Тоҳир ҳам бўлмасди асло,

Сен Лайли бўлмасанг,Зуҳро бўлмасанг.

Эрлар, Алпомишлар улғаярмиди?

Агар бешигини сен тебратмасанг.

Рўзғорнинг ғорида турмуш муштлари,

Қирчиллатиб қўяр қирқта жонингни.

Халолингни қучиб бирга қўшлашиб,

Болангга берасан хону- монингни

Чимматга ўралган орсан, иффатсан,

Не дардлар чап берди бардошларингга.

Фақат сен йиғлама агар йиғласанг,

Дунё ғарқ бўлади  кўз ёшларингга!

Муштарий АКБАРОВА,

Хонобод шаҳри.