Сен Момо Ҳавонинг наслидан бир из,

Вафо-садоқатнинг жонли тимсоли.

Сен ўша, онажон, мўътабар, азиз,

Меҳрдан мунаввар бахти, иқболи.

Агар хонадонда бўлмасанг бир кун,

Кунми-тун, фарқига бўлмагай бориб.

Сени излар дастлаб нигоҳлар мамнун,

Келганда ҳаётий ташвишдан ҳориб.

Бизлар билан мудом елкама-елка,

Қадам-бақадам сен босиб илгари -

Комил фарзандларни қўшасан элга,

Йўллайсан мунаввар истиқбол сари.

Андижон аёли, деган нисбатни,

Оқлайсан меҳнатинг, ибратинг билан.

Юксакка кўтариб элу миллатни,

Ғурурдасан, тақдир-қисматинг билан.

Турсуной каломи нодир, сафоли,

Байтида юртию севгиси ширин.

Сиёсатхон учун дала шамоли

Қандай азиз эди, ҳаётбахш, саррин.

Қайси бир таърифга сиғар мақоминг,

Ҳаётидан мамнун муниса аёл.

Дилларга ишқ ила битилмиш номинг,

Улуғликка мангу мезон бўлиб қол.

Икромжон АСЛИЙ