Дил туҒёни

Қиш. Қишлоқда тонг ота бошлади.

Онам ҳовури пасайган печкага ўтин ташлайди. "Жонҳузур"нинг чарсиллаб, гуриллаб ёнишини кўрпага ўраниб ётганча томоша қиламан. Хона бир зумда исиб кетади - қандай ёқимли.

Эрталаб кўпинча сариёғ солинган қайноққина сут ичамиз. Мактабга кечикаётган бўлсак, онам сутимизга нон тўғраб қўяди.

...Эшик биров тепиб юборгандай шарақлаб очилади.  Ташқаридан синглим билан укам уриниб-суриниб кириб келади. Улардан кейин отам кўринади. Биламан, эрталабдан отам ҳовлининг қорини кураган. Бу икковлон қори очилган жойларни супуриб тозалаган - мириқиб ўйнаган.

Бугун эса... ўша болалик чоғларимни жуда-жуда соғин-япман.

Шаҳар. Эрталабдан қишлоққа - отамга телефон қиламан. Секин гапиради, укамнинг ўғли ҳали уйғонмаганини айтади. Данагидан мағзи ширинда.

- Ота, энам яхшими? Нима қиляпти?

- Энанг - бардам! Печкага ўтин ташлаяпти...

Укамнинг ўғлига бирам ҳавасим келяпти.

Икром АВВАЛБОЕВ

Қатра