Қалб туҒёни

Нафснинг қутқуси ёмон. Доим "мен" дейди.  Дунё молини, дунё ишини кўзга чиройли кўрсатади. Ақлдан ғолиб келишга уринади. Кўнгилни минг ёққа тортади.

Олам ҳашами кўзни олади, суст кетасиз, ўзингизда бўлишини истайди, не қилиб бўлса-да, эришиш йўлини қидирасиз. Жониқиб, улоқиб, ўздан кетар бўлсангизда ҳашам эгаси бўлишга интиласиз. Уйингиз ҳашам, кийимингиз ҳашам, аммо ўзингиз тўкилиб кетасиз..

Нафс барибир қўймайди, имконсиз ердан имкон қидиртиради. Гоҳ ғофил қилиб, гоҳ гуноҳкор, гоҳ талончи қилиб мақсадга чорлайверади. Бир, икки, деган саноқ, борини кўриш, шукур қилишдан сизни нари олиб кетаверади. Янги ният, янги режа, янги ўй..

Яхши яшаш ёмон эмас, мазза қилиб ўйнаб кулиш гуноҳмас, аммо унга имкони йўқ бўлса, борига сабр қилишдан кўра, эришиш қутқуси юракни эзаверади. Нега "мен" эмас, нега "менда йўқ", нега, нега, нега...

Уфф, намунча ҳаваслар кўп, олам зеблари нақадар чегарасиз, қай бирига эриша оламан бу кетишда, дейди ақл. Аммо, нафс барибир кучли...

Туйғулар курашида баъзангина ўзлигингиз ғолиб чиқади..

Румий ҳазратларининг китобини варақлашга шошаман, нафсимдан қочиб..

"Инсон буюк бир мўъжиза ва унинг ичида ҳамма нарса ёзилган. Бироқ, зулмат ва пардалар борки, улар ёзувларни ўқишга имкон бермайди. Зулмат ва пардалар, турли-туман машғулотлар инсоннинг дунё ишлари борасида олган тадбирлари ва кўнгилнинг сўнгсиз орзуларидир..."

Нафсдан қочиш учун Ҳаққа илтижо қиламан. Нафсимдан ғолиб қил, дунёни кўзимга жозибадор кўрсатма, борига шукур келтиришга куч бер, деб дуо қиламан. Ва сўнггида бир сўз келади тилимга:

Алҳамдулиллоҳ..

Агар Аллоҳ эшитмаганида, дуоларимни қабул этмаганида мен Нафс деган душманга енгилиб, маҳв бўлар ва дунё сеҳру жодулар сари югуриб кетардим...

Туйғулар курашида бу гал ақлим ғолиб..

Илоҳим, ҳар гал шундай бўлсин.

Матлуба ЮСУФ ОХУН қизи.