Қатра

Нимагадир, ҳар йили қиш келса, юзлари нурли, нигоҳлари маъюс отамни эслайман.

Отам қиш фаслида уйимизни, кўнглимизни ҳувиллатиб бизни тарк этиб кетди. Шунинг учун қорлар ёғса, қарайман, қордек оппоқ сочларини, оппоқ кўнглини эслайман.

Отам болаликданоқ бизга эътиборли, меҳрли эди. Ҳар куни кундалик дафтаримизни текширар, қайси фандан паст баҳо олсак, шу фанни ўзлаштиришимизга ёрдам берарди. Олий маълумотли бўлмаса ҳам, Навоийни, Яссавийни биларди. Ҳар ҳафта бадиий китоб совға қиларди ва бу асар нима ҳақида эканлигини сўраб оларди. Опа-сингилларим билан "отам сўрайди" деб ҳам ўқиб чиқардик, муҳокама қилардик.

Отам бизни дипломли, уй-жойли қилди, китобларга меҳр уйғотди, ҳаётда ўз ўрнимизни топишимизда ҳисса қўшди.

Мана, бугун ҳам самодан ўйнаб-учиб қор ёғмоқда.Отажон, келинг, соғиндим. Ўқиган китобим ҳақида сўранг. Армонларимни аритиб, қорларга айланиб келинг, отажон!

Ҳурматой

АЗИМШЕР қизи,

Асака тумани.