қатра

Йўл юриб чарчаган оёқларинг охири мен томонга сени судраб келади. Дарддан тўлиб кетган юрагингни тўкмоқчи бўласан-y, лаб тишлайсан. Толиққан кўзларинг кипригим соясига-да суяниб қолади.

Осмон тинч, замин тинч, аммо юракда вулқонлар отилмоқчидек. Сен ва мен жиммиз, фақат сукунат тили осилгунича гапиради. Бир сўзингга илхақ бўлиб, кўзларингдан меҳр ўтинаман. Сўзламоқчи бўлганимда эса, кўрсаткич  бармоғингни лабларингга тираб "тисс" дейсан.

Бир садо чиқмагач, ортимга қайриламан. Қўлимдаги рўмолчамдан тортиб, қол, дейсан, айбдорларча... Илтижоли боқиб турган кўзларингга қараб, кулиб қўяман.

МЕҲРИНИГОР