Дил туFёни

Яна сен томон кетяпман, қадрдон уй. Бизсиз зерикиб қолишларинг, шов-шувларга сабаб бўлмаса-да, ўзимнинг тентираб қолишларим ҳувиллаб қолган кичкина саройингга таскин беролмаса нима қилай?! Кечагидек бариси хаёлимдан елдек учиб кетяпти.

Қачонлардир уч кун оралаб ёпилган нонлар бугун тандиримнинг хаёлида яшайди. Соғинчнинг иссиқ бағри гўё музга қулаган. Дарахтлар шивири тинчиган оламда, яшай олмай ўзга юртга кетиб қолган каби, тебранмай, гўё мунгли боқмоқда менга. Эҳ, япроқлар рақсига ўйнаётган хаёлларим беланчаги узилиб кетди. Ипини қайтадан боғлаш учун менда мадор йўқ. Кўнгил совиб кетса ҳам, илиқ нур таратиб кўкдан қуёш боқмоқда.

Мана, онам вафот этганига ҳам йил бўлди. Ҳеч нарса абадий эмас. Оғриқ қалбим қуёшга етолмай армонда. Нурлари майин дардлардан эшилган жонсиз иплар каби узилиб кетай - узилиб кетай деяётгандай. Онажон, қуёш қалбимдан кетган бўлса-да, уйимдан кетган эмас. Бугун сен хаёлимнинг  тушига ҳам армон бўлиб кирасан.

Онажон, жоним йўлларингга поёндоз. Сенсиз йўллар, сенсиз уйлар менга бегона. Бечора қалбимга малҳам куйни тополмаяпман. Соғинч сатрлар дилнинг ёзувидан гўё гангиб қолгандай.

Юрак толар, ғам толар, алам толар,

Оғриқларга чидар жисмим, танам.

Ичимда қаро зулмат ичикиб кезар,

Соғинч керак эмас менга, қайда онам?

Қайда онам, тол баргига ўхшар қоши,

Ўсмасида яшил бахтнинг ҳамроҳи бор.

Ҳассасининг буюклиги, ер тепинса,

Қуруқ ернинг ташнасига бордир гулзор.

  Гулбаҳор  ЙЎЛДАШЕВА,

 Андижон тумани.