Қатра

Устозлар ҳақида ёзиш жуда ҳам    қийин, мушкул иш. Боиси, улар энг мўътабар, энг табаррук инсонлар. Уларнинг меҳнатлари щу қадар бебаҳо-ки, тарозида тортилмайди, ўлчов билан ўлчанмайди.

Шу боис халқимиз уларни "Устоз - отангдек улуғ" деб атайди. Бу нақлнинг маъноси шуки, бу ҳаётда энг улуғ инсонлар - устозлар. Ўйлаб кўринг, устозсиз инсоннинг ўзи йўқ, бўлмаган бу ҳаётда. Ҳар бир инсон кимнидир устозим, дея фахр билан тилга олади, эслайди.

 Сиз ҳам болалигингизни, ўқувчилик йилларингизни зўр ҳаяжон, зўр энтикиш билан ёдга оласиз. Завқланиб гапирасиз. Қўлингиздан тутиб, илк бор ёзишни, ўқишни ўргатган устозингиз ҳамиша қалбингиз тўрида.

- Тўғри юр, тўғри тур, одобли бўл, - деган ўгитларини ҳеч унутмайсиз, ҳеч унута олмайсиз. Болаларча шўхликларингизга берган танбеҳлари-чи? Ҳамма сўзлари фақат яхшиликка, фақат тўғриликка эди. Ниятлари эса сизни ҳалол, пок, билимли инсон қилиб тарбиялаш эди, холос. Бўйингиз бўйларига етганида ҳам, ўтганида ҳам улар сизни ўз ўғил-қизидек кўришди. Мулойим гапиришди. Ҳар бир ютуғингиздан чин кўнгилдан қувонишди, ютуқларингизни ўз ютуқлари, деб билишди. Қайғули кунларингизда эса ёнингизда бўлишди, кўнглингизга таскин беришди.

 Кунлар эса жуда ҳам тез ўтиб кетди, жуда ҳам тез. Худди, кино тасмасидек. Беғубор болалик, қадрдон мактаб,      синфдошлар ҳаёти ортда қолди. Бугун ҳам улар сизни кўп эслашади, кўп гапиришади. Ютуқларингизни эшитиб бошлари осмонга етади. Сиз билан доимо фахрланишади: - Менинг ўқувчим, мен ўқитганман. Зўр, қобилиятли бола эди, - дея ғурур билан гапиришади сиз ҳақингизда. Аслида, улар жуда ҳам содда, оддий одамлар. Қалбларида ғубори йўқ. Улар ҳаётида кеккайиш, манмансираш деган нарсанинг ўзи бўлмаган. Улар сизга таълим-тарбия, яхшилик меҳрини беришган. Ширин сўзлашган. Лекин… ўрни келса ўзлари бир чимдим меҳрга, бир оғиз ширин сўзга зор-интизорлар бу ҳаётда. Буни билганлар бор, билмаётганлар бор.

Балки, сиз бугун оддий бир касб эгаси, балки машҳур одамсиз. Эҳтимол. юқори амал шохсупасидасиз. Биргина ўтинчим - устозларингизни эсланг, улардан саломингизни, бир оғиз ширин сўзингизни аяманг. Ахир, улар қалбингизда яшамоқда, мангу яшайверади…

Устозлар - жонимизнинг қариндошлари.

 Абдураҳим БОЗОРБОЕВ