Бир куни телефоним  жиринглаб қолди. Қўнғироқ иккинчи қизимдан эди. Қизимнинг икки нафар ширингина қизалоғи бор. Яратганнинг неъматига беадад шукрки, у яна ҳомиладор эди. Бу сафарги ҳомиладорлик олдидан куёвим шарт қўйган. "Бунисиям қиз бўлса, ажрашамиз!"

Юрагим безиллаб гўшакни олдим. Телефондан қизимнинг асабий овози эшитилди:

- Аяжон! Мени яшагим келмай қолди, уйга обкетинглар!..

Қизим хунибийрон йиғларди.

- Шошма, қизим. Қани, "боламга" берчи телефонни?!

Қисқа салом-аликдан сўнг гап бошладим:

- Болажоним! Яратганнинг берган неъматига шукр қилмоғимиз керак. Мен ҳам қатор-қатор ўғиллар туғишни хоҳлаганман. Бергувчи Роббим бизга фақат қиз фарзандлар берди, шукр қилдик. Қизларим ортидан ёмонлик кўрмадик. Уч қизни тарбиялаб, вояга етказиб узатганларга Жаннат вожиб, дейдилар, жоним болам. Қизим билан яшамасангиз майли розиман, аммо, яна бир бор кутайлик. Сиз ўғил хоҳлабсиз, жон болам. Бу гал ҳам қиз бўлса, уччаловиниям туғруқхонадан тўғри уйга обкетаман. Қизларимни жонимдан ортиқ кўраман. Яна бир имкон беринг, жон болам!

...Кўзларим тўла ёш, ичим тўла дардли нола билан ҳар куни жойнамозга ўтираман. Такрор-такрор илтижолар қилдим.

Илтижоларим ижобат бўлиб,  суюнчилик хабар олдим. Бир куни тонгда суюнчилаб куёв болам кириб келди:

-Ўғил кўрдик, она! Ўғил невара муборак бўлсин!

Ҳамма хурсанд, ҳамма йиғлаган.

Мен сокингина яна жойнамозга ўтириб, шукрона намози ўқидим. Қачонки, пок ният ила юзланиб, чин дилдан сўрасангиз, Аллоҳ ўзи бергувчидир! Кимга қайси пайт, қандай неъмат беришни ёлғиз Ўзи билади. Аммо, инсон зотида сабр, берилган неъматларга шукроналик бўлмоғи керак. Илоҳим, ҳеч бир банда фарзанд неъматидан бебаҳра қолмасин. Мен учун фарзанднинг ўғил ё қизлигининг фарқи йўқ. Фақат, баъзи инсонларни яратган шукроналикдан бебаҳра қўймасин.  Ягона тилагим шу.

ҲУРМАТОЙ