(46- сон, 2016й. Кечинма)

Биламан, ҳали ҳам кўча супуриб, эгат оралаб, қўлларингиз қавариб, тандирга ўт қалаб, нон ёпиб, чарчоқ ҳолингизда  ҳам яқинларингизга меҳр улашиб, мен - орзулар кетидан эргашган, кўнгил истакларининг қули бўлган эрка ва тантиқ қизингизни соғиниб юрибсиз, онажон.

Ёнгинангизда туриб, Сизга беэътибор юрдим. Мен ношуд арзийдиган юмушларингизни бажармаслик учун арзимаган баҳоналар ўйлаб топдим. Сизнинг кўнглингизни зиёрат қилиш ўрнига омадимга-да суянадиган, мартабамга таянадиган дўстларга қуллуқ қилдим. Кўзларингизга яширинган қуёш-меҳрингизни бегона ва баланд осмонлардан изладим.  Табассумингиз ортидаги дард ва ташвишни кўришга ожизлик қилдим. Мени кечиринг, онажон...

Сизнинг тупроқдек ҳокисорлигингиз мени осмонларга     тенглаштиради. Хушрўй чеҳрангиз, самимиятингиз, уммондек меҳрингиз, дилкаш ва беғубор кўзларингиз дунёдаги жамийки гўзалликдан устун эканлигини энди англадим.

Она, назаримда Яратган Эгам бағрингизни мусаффо осмондан, қалбингизни тоғларни ёриб чиқгувчи соф чашмадан, куч ва иродангизни сабр-матонатдан, жисмингизни нурдан бунёд этгандай.

Ўша оддий туришингиз, гулдек кулишингиз, соддалигингиз, чучмома гулли ипак матодан кийган либосингиз сизга доимо ярашиб туради. Сизнинг шу табиийлигингизни дунёда ҳеч нарсага алишмайман.

Она улуғ зот. Ишонаманки, у  қайси миллат қавмидан бўлмасин, қалби ҳамиша сувдек тиниқ ва меҳрлидир. Онанинг қандай кўринишда бўлиши аҳамиятсиз, муҳими - оналарнинг борлиги энг улуғ саодат.

 Меҳринигор.