Кўнгил туFёни

Аёл тимсолини тасвирламоқчи бўлдим.

Сўз чексиз қудратга эга: у ишонтиради, ундайди, мажбур этади. Мен ҳам шу қудратдан фойдалансам-чи?! Аввалига шеър ёзиб кўрдим. Қофияларим сийқа, ташбеҳларим нурсиз. Кейинроқ эса эссе ёзмоққа уриндим.

Негадир "илҳом" келмайди. Яхшиси, расм чизсам-чи? Ахир мусаввирлар ўз мўйқаламларида аёл тимсоли орқали дунёнинг дурдона асарларини яратишган-ку. Масалан, "Мона Лиза" портрети. Мен ҳам бир портрет яратсам-чи? Аввал жуда ўйландим, кимнинг портретини яратсам экан? Шунда садоқатли, фидойи, меҳнаткаш, меҳрибон, ўзбек аёли тимсоли кўз олдимга келди. Унинг барча хислатлари: макридан қаҳригача,севгисидан нафратигача, кулгусидан кўз ёшигача, ҳатто тоғлардан-да улкан ва юксак сабри, ҳамма-ҳаммаси жуда ажойиб.

Бир қизни биламан. Унинг ёшига хос бўлмаган сабру-бардоши, иродасига қойил қолганман. Қалбида чексиз дард бўлса-да, юзида доим   табассум. Отаси уни тан олмас экан. Қизалоқ шу ҳолатида ҳам отасини яхши кўради. "Сизнинг сабрингизга қойилман", десам, "Сиз аямнинг бардошига қаранг. Не-не кунларни кўрса-да, чекинмайди. Биз - уч фарзандни якка ўзи тарбиялаб вояга етказмоқда. Биз учун бор кучи билан ишламоқда" деди. Орадан вақт ўтиб, унинг онаси билан танишдим. Гаплари жуда самимий, ўзи эса меҳрибон эди. Бир зум тин олиб, бир кун дам олмасди у. Чунки, учта болани боқиши керак . "Сиз шунча кучни қаердан оласиз?", десам, "Фарзанд-ларимдан" дея жавоб берди.

Мен яна бир аёлни кўрдим, у билан суҳбатлашдим. У менга ўнта фарзанд кўргани ва улардан тўрттаси вафот этганини сўзлаб берди. Ўз фарзандларининг тобутини кўриш, қанчалик азоб. Бу азобларга қарамай, аёл бошқа фарзандлари учун яшаяпти. Меҳр кўрсатяпти, ҳаққига дуо қиляпти. Мен аёлнинг сабру бардоши ва чексиз меҳри олдида сўзсиз қолдим.

Учинчи аёл ҳали ўн гулидан бир гули очилмасдан тул қолган. Эри автоҳалокатда ўлгач, не-не эркаклар унга оғиз солишмади. У ҳеч кимни умр йўлдошликка танламади. Ёлғиз фарзандига ўгай отани раво кўрмади. Қайнона-қайнотасининг хизматини қилиб, дунёдан тоқ ўтмоқда.

Ҳа, аёл фарзанди учун ўз ҳаётини, бахтини-да қурбон қилишга қодир.

Портрет ҳам ярата олмадим. Ўхшамади. Тан олиш керак, бунга салоҳиятим кучсизлик қилди. Менинг фикримча, ҳеч ким аёл портретини аслидек қилиб ярата олмайди. Ҳатто, у "Мона Лиза" асари бўлганида ҳам.

Мендан аёл сўзининг маъносини сўраганларида, "қиёссиз мўъжиза", деб таърифлаган бўлар эдим. Ва бир нарсани барчадан сўрайман: "қиёссиз мўъжиза"нгизни асранг! У опангиз ёки синглингиз, аёлингиз, онангиз, жажжи қизингиз бўлса ҳам, бу - аҳамиятсиз. Уларнинг ҳар бири бир мўъжизадир.

Ўғилой МАЪМУРОВА,

Марҳамат тумани.