Севги - муҳаббат деб, қайларга кетдинг,

Киндик қонинг тўкилган жойни тарк этдинг.

Аммо-лекин барибир орзунгга етдинг,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Ота-онанг ноилож дуолар қилди,

Синфдошлар, қадрдонлар ўрнингни билди.

Тушунмаган инсонлар устингдан кулди,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Балким, эсга тушар ёшлик онларинг,

Тез-тез тушга кирар меҳрибонларинг.

Кўз олдингдан ўтар қадрдонларинг,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Сурхоннинг ҳам боғлари хўб чаман экан,

Қишлоғингни қўмсаганинг армон экан.

Соғинч ўртар, айрилиғи ёмон экан,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Барнохоним, омон бўлсин тани жонинг,

Дуо қилиб чарчамайди онажонинг.

Сени қўмсаб йиғлаб қолди Андижонинг,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Ҳар жойда ҳам қиз болага куёв тайёр,

Тақдир ўзи тулкидайин экан айёр.

Қаршини ҳам дейишади обод диёр,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Дуру гавҳар тиллодан ҳам севги афзал,

Оздир билсанг Минаварга шеъру ғазал.

Йироқларга қиз бермасди Қўқон азал,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Не қилардинг, қиз боладир  "палахмон тоши",

Тилагим шу, оқмасин кўзингнинг ёши.

Доим омон бўлсин фарзандлар боши,

Ўзга юртга келин бўлган мусофир аёл.

Исмонали ХОЖИМАТОВ,

Балиқчи тумани.