Қатра

Гулҳаёнинг бувиси жуда меҳрибон. Доимо лабида табассум билан юради. Қайси невараси нима сўраса, эринмай жавоб беради.

Бир куни Гулҳаё бувисининг ёнига келиб сўради:

- Шунча нарсани қаердан ўргангансиз, бувижон?

- Саволингнинг жавоби - олтинга тенг хазинамда, - деди бувиси.

- Қани ўша олтинга тенг хазина, менга ҳам кўрсатинг!

- Хазинамни кўп маротаба кўргансан, фақат эътибор бермагансан. Мана улар, - деб ўз китобларини кўрсатди бувиси. - Бу китобларнинг ичида қанчадан-қанча билимлар яширинган. Мен бу китобларни сендек вақтимдан бошлаб ўқиб, ўрганиб келаман. Ҳар ўқиганимда янги маъно топаман, мазмун-моҳиятини англаб бораман. Кўп нарсаларни билишим ҳам шундан она қизим. Мана, сен айтчи, нечта китоб ўқигансан?

- Ахир, мен ёш боламан-ку. Мен китоб ўқий олмайман, - деди қизча лабларини чўччайтириб.

- Агар хоҳласанг ўқий оласан. Кейин ўқиб    ўрганганларингни ўртоқларингга, укаларингга айтиб берасан.

- Шундай денг, бувижон. Лекин, менинг китобларим йўқ-да. Энди нима қилсам бўлади?

- Сен ҳечам ўйланма. Даданг ишдан келса, айтамиз. Сенга китоб олиб беради.

Гулҳаё тезроқ кеч киришини ва дадаси ишдан тезроқ қайтишини сабрсизлик билан кутарди. Ҳар гал дадаси ишдан қайтганида, "Менга шоколад олиб келдингизми, дадажон" деб сўрар эди. Бугун эса одатдагидан бошқача бўлди. Дадаси келганида унинг қучоғига отилиб, "Дадажон,  менга китоб  совға қилинг. Мен ҳам бувимга ўхшаб кўп нарсани билмоқчиман", - деди.

Дадаси ҳайратланиб бувисига қаради. Бувиси эса маъноли кулиб қўя қолди.

Нодирахон МАТҲОЛИҚОВА,

Бўстон тумани.