Ҳамид ОЛИМЖОН

Деразамнинг олдида бир туп

Ўрик оппоқ бўлиб гуллади...

Новдаларни безаб ғунчалар,

Тонгда айтди ҳаёт отини

Ва шаббода қурғур илк саҳар

Олиб кетди гулнинг тотини.

Ҳар баҳорда шу бўлар такрор,

Ҳар баҳор ҳам шундай ўтади,

 Қанча тиришсам ҳам у беор

Еллар мени алдаб кетади.

Майли, дейман ва қилмайман ғаш,

Хаёлимни гулга ўрайман;

Ҳар баҳорга чиққанда яккаш,

Бахтим борми, дея сўрайман.

Юзларимни силаб, сийпалаб,

Бахтинг бор, деб эсади еллар.

Этган каби гўё бир талаб,

Бахтинг бор, деб қушлар чийиллар...

Ҳамма нарса мени қаршилар,

Ҳар бир куртак менга сўйлар роз,

Мен юрганда боғларга тўлар

Фақат бахтни мақтаган овоз:

"Мана сенга олам-олам гул,

Этагингга сиққанича ол,

Бунда толе ҳар нарсадан мўл,

То ўлгунча шу ўлкада қол.

Умрида ҳеч гул кўрмай, йиғлаб

Ўтганларнинг ҳаққи ҳам сенда,

Ҳар баҳорни йиғлаб қаршилаб

Кетганларнинг ҳаққи ҳам сенда..."

Деразамнинг олдида бир туп

Ўрик оппоқ бўлиб гуллади...