Ижод илҳоми

Ўзбек адабиётида ўз халқининг овози бўлган, ижоди ила халқларни бир-бирига боғлаган, келажакка илҳомлантира олган ёзувчи ва шоирлар бармоқ билан санарли. Ана шундай ижодкорлардан бири - Зулфияхонимдир.

"Зулфияхоним шеъри, - деб ёзган эди Ўзбекистон халқ шоири Миртемир, - у чинакам шеър. Чинакам шеър...У қандай шеър ўзи? Чинакам шеър - халқ ҳаётини: ўтмиши, ҳозири, келажагини, курашини, меҳнатини, дилини, орзу истакларини, дард-аламларини ҳаққоний куйловчи, дунёга, замонга дахлдор воқеалар, масалалар моҳиятини очувчи, инсоннинг ҳар томонлама камол топишига хизмат қила олувчи, ўқиганда қони ҳаракатини тезлатувчи, қалбни ҳаяжонга келтирувчи, ўйлатувчи самимий мисралардир. Бундай шеър ҳеч қачон эскирмайди. У ҳамиша янгилигича туради, сақланади.

Мен бир жонки, борлиғим туйғу,

Ҳамма билан бор ишим.

Афсус, озор мудом беуйқу,

Бахтга чангал солар жим.

Шундай, барча тақдир йўлдошим,

Кўзларим қалбга кўзгу.

Ер бахтидан айланар бошим,

Тинчлик бермас минг орзу.

("Кўзингда ёш дейсан")

Шеър ўқимоқ ва уқмоқ шоир қалб тебранишларини тингламоқ ва ҳис қилмоқдир. Биз ҳаммамиз Зулфиянинг асарларини кўп марта ўқиганмиз. Яна ўқиймиз. Чунки, улар чинакам шеърлардир.

Зулфияхоним баҳорни жуда-жуда ёқтирарди. Шундан бўлса керак, унинг шеърлари баҳорий ҳароратга, ҳаётбахш руҳга тўладир.

Ҳаво кўм-кўк, унда йўқ ғубор,

Қуёш нурин беҳад сочади.

Ерда ажиб тўлишиб баҳор,

Ҳар кун янги чеҳра очади. ("Баҳор")

Кўз олдимизда кўкламнинг илк кунлари, қуёшнинг хуш ёқувчи заррин нурлари, майин еллар, баҳор даракчиси бойчечаклар очилиб, замин аста яшилликка бурканаётган бетакрор бир манзара жонланади.

Зулфия ижодида таъсирчан, хотирада сақланиб қоладиган шеърлар талайгина. Айниқса, умр йўлдоши, бахт ва шодлик куйчиси Ҳамид Олимжон хотирасига бағишлаб ёзган шеърлари ана шундай шеърлар сирасига киради.

Зулфиянинг "Юлдуз", "Кечир, қолдим ғафлатда", "Баҳор келди сени сўроқлаб", "Кўрганмидинг кўзларимда ёш", "Сен қайдасан юрагим", Не балога этдинг мубтало" ва бошқа шеърларидан баҳор севинчлари билан қалбга кирган, бевақт айрилган, абадул-абад яшовчи улуғ муҳаббат садолари эшитилади.

Соғинганда эслаб бир нишон,

Қабринг томон олар эдим йўл.

Келтирардинг менга бир замон,

Энди ҳар чоғ мен элтаман гул.

...Биз йиғладик тепангда шу кун,

Келдингми, деб кўтармадинг бош.

Айт-чи сенла бахтиёр онлар,

Кўрганмидинг кўзимда бир ёш?

Зулфия шеърларидаги зиё, нур, ҳарорат қалбларимизни ёритади. Дилларимизга эзгулик, гўзаллик уруғларини экади. Унинг шеърлари ҳар биримизни Ватанимиз, халқимиз учун, келажак авлодлар бахт-саодати учун улуғвор ишларни амалга оширишга ундайди. 

Фасллар алмашиб, баҳорлар келаверади. Улар халқимизнинг забардаст инсонларини, кўкламга ошиқ шоирларини сўроқлайверади.

Она заминимизга яна баҳор келди. Бир вақтлар Ҳамид Олимжонни излаб, сарсари кезган Баҳор энди Зулфияни ҳам сўроқлаб келди.

Осиёхон МУҚИМОВА,

Асака туманидаги 

6-умумтаълим мактаби ўқитувчиси.