ФИКР

Талабалик даврим ҳеч ёдимдан чиқмайди. Устозлар ўгитлари эса қулоғимга қуйилиб қолган."Сен дарсни ўтишда мулоҳаза билан сўзлаб, эътиқод ва садоқат билан ўтгин. Чунки, дарс ўтиш ҳам ибодатдир", - деган эди устоз Б.Жалилов. Ўйлаб кўрсам, бу гаплар замирида катта ҳикмат бор экан. Ҳар бир ўқитувчи ўз фанининг сирларини ўқувчига ўргатар экан, меҳр ва эътиқод билан ёндошиши керак экан. Чунки, кўзлари жовдираган болажонлар устознинг юриш-туриши-ю, гапириши, кийиниш маданиятигача синчковлик билан кузатади ва ундан ибрат олади. Шунинг учун ҳам касбимиз шарафли ва масъулиятлидир.

Боланинг қалбига "Ватан", "Она", "Дўстлик", "Китоб", каби сўзларни сингдириб, уни ҳаёт йўлларига тайёрлаш ҳам савобдир. Эзгулик уруғини дилларга жо қилган, пухта билим берган, меҳр кўрсатган устозни ҳеч қайси шогирд унутмайди, ҳурмат билан тилга олади.

Биз ўқувчимиз билан шундай самимий сўзлашайликки, бизга дардини ҳам, орзу-умидларини ҳам ишонч билан айта олсин. Келинглар, азиз устозлар! Ҳар бир дарсга пухта тайёргарлик билан, янгича ғоялар билан ёндошиб ўқувчилар меҳрини қозонайлик. Токи, ёш авлоддан Улуғбегу, Ибн Сино, Берунийу Навоий, Бобурлар етишиб чиқсин.

Нодирахон ҚОСИМОВА,

педагог.