Дил туFёни

Бугун ҳаётимиз қандай эканлиги кишиларнинг чеҳрасида, айниқса, кўзларида равшан кўринади. Замондошларимиз чеҳраларидаги  мамнунлик, кўзларидаги масрурлик, тили ва дилларидаги шукроналикни кўриб, қалбим беихтиёр ғурурга тўлади. Боиси, юртимизда  инсон ва унинг манфаатлари барча нарсадан устун. Шуларни ўйлар эканман, мана шундай юрт фарзанди эканлигимдан қувонаман.

Атрофга боқаман, юртдошларим яратиш, яшнатиш иштиёқи билан яшамоқда. Халқимиз ўртасида бирлик, аҳиллик, ҳамжиҳатлик бор. Бир-бирини қўллаб-қувватлайди, бир-бирига яхшилик илинади, оғир кунларида ёрдам қўлини чўзади. Мана шундай халқ билан елкадош ва ватандош бўлишнинг ўзи бир бахт эмас-ми!? Шу Ватан тупроғида туғилганимга яна бир бора шукрона келтираман...

 Мустақиллик - энг улуғ неъмат. Ҳар бир халқнинг тарихи шу халқдан етишиб чиққан буюк сиймолар, мард қаҳрамонлар ва фидойи инсонлар ҳаёти, фаолияти асосида битилади. Истиқлол туфайли халқимизнинг Имом Бухорий, Имом Термизий, Темур Малик, Жалолиддин Мангуберди, Амир Темур каби мард фарзандлари номлари улуғланмоқда, улар қолдирган маънавий мерос кенг    тарғиб қилинмоқдап.

Инсониятни маънавиятсиз тасаввур қилиб бўлмайди. Маънавият халқнинг, жамият ва давлатнинг буюк бойлиги, куч-қудрати манбаидир. Маънавият бўлмаган ҳаётда ҳеч қачон одамийлик, меҳр-оқибат, бахт ва саодат бўлмаслиги аниқ.      Маънавий бойлик  одамнинг ички дунёси ва иродасини бақувват, иймон-эътиқодини бутун қила оладиган қудратга эгадир.

 Қадим ва буюк тарих, маданият ва маънавият эгаси бўлган ўзбек халқининг бир зиёли фарзанди сифатида, ана шу бебаҳо бойликни асраб-авайлашга, ёшлар қалбига сингдириш   орқали уларда Ватанга муҳаббат, она халқига садоқатни тарбиялашга, тарих ва адабиётга, ўз она тилига ҳурматни шакллантиришга масъул ва бурчлиман. Ана шу йўналишдаги ишларга муносиб ҳисса қўшиш менинг олий мақсадимдир. Қолаверса, инсоният орзу-умидларининг рўёбга чиқишини чин кўнгилдан истайман ва бунга қўлдан келганча, кўмаклашмоқни инсонийлик бурчим, деб ҳисоблайман. Зеро, Ҳазрат Алишер Навоий таъкидлаганларидек:

Даврон элининг жисмида ҳам жон бўлғил,

Ҳам жонлариға мояи дармон бўлғил.

Гавҳарой ЗОКИРОВА,