Ҳаёт - ибрат мактаби

Китоб ҳақида гап кетганда, болалигим, оддийгина уйимиз, меҳмонхона тўридаги китоб жавонимиз кўз олдимга келади. Мен зиёли оилада туғилганман. Дадам тил ва адабиёт ўқитувчиси эди, бир умр ёшларга таълим-тарбия берган. Уйимизда ўша давр учун каттагина бўлган кутубхонамиз бор эди.

Дадам китобни жудаям яхши кўрадиган инсон эди. Бой яшамасак-да, лекин имкон топиши билан кутубхонамизни янги        китоблар билан бойитар эди. Оиламизда китобхонлик муҳити яратилишида дадамнинг ҳиссаси катта. Болалигимдан менинг энг есвимли машғулотим китоб мутолааси эди. Қани энди ҳеч ким ҳалақит бермасаю, туну кун китоб ўқиб ўтираверсам, деб орзу қилардим. Аммо оилада тўнғич фарзанд бўлганим учун ҳар доим ҳам китоб ўқишга вақт ажрата олмас эдим.

Балоғатга ета бошлаганимизда аям бизга сеп йиғиш ташвишини қилиб қолди. Бир куни гапдан гап чиқиб: "Аяжон, менга сеп йиғиб ўтирманг, яхшиси бир сандиқ китоб олиб беринг, дегадим. Фаришталар омин деганми ёки пешонамга битилган тақдири азалми, секин-секин сепларнинг ўрнини китоблар эгаллай бошлади. Мен ёшлик давримни барча хою ҳаваслардан холи бир олам китоблар ичида ўқиш, ўрганиш билан ўткизганим рост. Мен дадамнинг мутолаа қилаётган ҳолатини яхши эслаб қолганман. Улар китобни завқ билан ўқир эди. Ҳар замонда бошини хиёл кўтариб, кўзларини юмиб "воҳ", деб қўяр эди. Китобдан таралаётган зиё дадамнинг юз-кўзларида акс этарди. Менимча, мана шу ҳолат мутолаа завқи, китоб соғинчи бўлса керак.

Кейинчалик хаётимда китобга янада меҳр уйғотишга кўмак берган олижаноб инсонлар Ҳамиджон ака Қодиров, Акрамжон ака Отахоновларни алоҳида меҳр ва ҳурмат билан эслайман, улардан ҳамиша миннатдорман.

Ёшман, фарзандларим кичкина, ўзим масъулиятли вазифадаман. Шу даврда Алишер Навоийнинг асарлари тўплами нашр этилди,  тўрт жилдлик луғати ҳам бор эди. Акрамжон ака астойдил луғатдан фойдаланишни  менга тушунтирган. Ҳамиджон ака эса янги чиққан китобларни илиниб турар ва уларни ўқишга қизиқтирар эди. Бугун шу улуғ инсонларга минг бор таъзим киламан, уларнинг охиратлари обод бўлсин.

Кўп китоб ўқиб, яна бир муҳим жаҳатни англадимки, китобларни тўғри танлаб мутолаа қилсак, уқиб ўқисак, у бизни алдамайди, ҳамиша ёнимизда турадиган, ҳеч қачон сотмайдиган, ҳиёнат килмайдиган, умримизнинг охиригача садоқатли дўст бўлиб қолади.

Ҳозирда менинг уйимда ҳам йиллар давомида тўпланган китоблар - шахсий кутубхонам бор. Мана шундай кутубхонам борлигидан фахрланаман. Ундан  фарзандларим, набираларим  фойдаланаётганлигидан хурсанд бўламан.

Бугун китобга бўлаётган эътибор ва муносабат давлат сиёсати даражасига кўтарилганлиги нафақат мени, балки барча катта авлод вакилларини қувонтиради. Миллатимизнинг улуғ фарзандларидан бири Озод Шарофуддинов айтганларидек китобнинг жанозасини ўқишга ҳали эрта. Зеро,  инсон бор экан, китоб ҳам яшайверади, шундоқ экан, бу мўъжизадан баҳраманд бўлиб яшашдан тўхтамайлик.

Президентимиз томонидан илгари сурилган беш ташаббус доирасида китоб мутолааси ва китоб тарғиботига қаратилган эътибор халқимиз, келажагимиз эгалари бўлган ёшларимизнинг тафаккурини бойитишга хизмат қилади. 

Китоб - илм чироғи, ушбу чироқни ёқмасдан тараққиётга, юксалишга эриша олмаймиз. Демак, юртимиз равнақи, буюк давлат, миллат бўлишимиз ёшларга, уларнинг билимдонлигига, китобга боғлиқ эканлигини асло унутмайлик.

Махбубахон МУЗАФФАРОВА,

Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими.