Қўлларимни кўтариб кўкка,

Мен сен томон яқинлашаман.

Эй,жонимни ўстирган ўлка,

Гулдан кўйлак кийгизган чаман.

Мусичанинг полапонидай,

Шўхлик билан потирлаб ўсдим.

Йиқилсам гар юзимдан ўпиб,

Эркалади, тупроғинг дўстим.

Шамол билан кездим далангда,

Тоғлар билан сирдош тутиндим.

Вужудингга кузги жалада,

Сингиб кетди шўхликларим жим.

Гулдек асраб,гулдек эркалаб,

Отамдайин ҳеч олмадинг тин.

О, қўлимга кўзмунчоқ тақиб,

Teтапоя қилдирган замин.

Эъзоза ОБИДЖОНОВА,

Зулфия номидаги Давлат мукофоти соҳибаси.