Кичик ҳикоя

Унинг жамоада ҳурмати баланд эди. Узоқ йиллар шу мактабда ўқитувчи бўлиб  ишлаган, ширинсўз, қатъиятли, неча-неча шогирдлари шу соҳани эгаллаб, ҳатто қанчаси  фан номзоди даражасига эришган. Улар қатори Сардор ҳам устозининг изидан борди. Олийгоҳни тамомлаб, у билан ишлашга ошиқди. Жамоа уни хурсандчилик билан кутиб олди. Фақат устози негадир ўзгариб қолган эди. Уни малол олар, фан ёки ҳужжатлар юзасидан савол берса, қовоқ солиб, хушламайгина жавоб берарди… 

Йил якунлангунча йигит танлаган соҳасидан безиб улгурди. Ўқув йили якунланиши   билан бошқа мактабдан иш қидиришга тушди. Лекин иш тополмади. Таътил тугагач, мактабга оёғига оғир тош осиб қўйгандек, базўр борди. Сардор устози келмаганлиги учун  қайси синфларга  дарсга киришини билмай, директорга юзланди. Директор устознинг бетоблигини, ҳозирча барча синфларни унга топширишини айтди. Иш билан бўлиб  устозини кўргани боролмади. Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай, устозининг оламдан ўтганлиги ҳақидаги  хабарни эшитиб, уни кўргани боролмаганидан афсусланди. 

Феруза ХОЖИМАТОВА