Дил туFёни

Ёмғир осмоннинг ҳасратларидир, у ер юзига кўз-ёшларини ёғдиради.

Томчилар майсаларга, гулларга, дарахт баргларига тушиб, рақс тушади гўё. Уларнинг рақсига мафтун бўлган қушлар пана-паналарда чуғурлашади.

Ёмғир ширин хотираларни ёдга солади. Кимларгадир ҳаёт шу ондан бошланади. Айниқса, севишган диллар ёмғир баҳона диллашади. ёмғир майсаларга жон бахш этганидай, севишган дилларга ҳам узилмас ришталарни боғлайди.

Ёмғир ёғяпти. Бугун жуда муҳим кун. Ушбу танлов бутун хаёлимни ўғирлаб олганди. Бунга қаттиқ тайёргарлик кўрганман. Барибир, негадир ҳаяжонланяпман…

Шукр, олий ўринни эгалладим. Онамга қўнғироқ қилиб, мени табриклашини сўрадим. Волидам дуо қилиб, янада юксак марраларни забт этишимни тилади. Мен шу куни ўзимда йўқ хурсанд бўлиб, ёмғирнинг қўшиғини    тинглаб, уйга етиб бордим.

Ёмғир ўша куни кечгача тинмади. Йўл четида кетиб борардим. Хаёлим тезроқ уйга бориб дам олишда эди. Ногаҳон кўнглимни чулғаб олган ҳисдан ўзимни ўнглолмадим. Соатга қарадим, кечки соат 18 эди. Ахир бугун онамнинг таваллуд куни. Хаёлимдан кўтарилгани учун ўзимни койидим. Гуллар дўконига қайтиб бордим. Ўша куни онамни ёмғир томчилари билан чўмилган гуллар билан табрикладим.

Ёмғир ширин хотираларимга гувоҳ бўлган. Аччиқ ва аламли кунларимда мен билан қўшилиб йиғлаган. Бахтиёр чоғларимда мени қутлаган неъмат.

Ҳаётда топган ва йўқотганларимга гувоҳ бўлган ҳам ўша, мен ёқтирган ёмғир томчиларидир. Нимагадир ёмғир, ёмғир томчилари қалбимга яқин бўлиб қолган.

Феруза МАТКАРИМОВА,

Улуғнор тумани.