Ҳаёт - ибрат мактаби

Бир ота кичкина қизига унча вақт ажратмас, "ишим бор", "чарчаганман", "кейинроқ ўйнаймиз" деган сўзларни айтиб, қизи билан ўйнашдан, у билан гаплашишдан қочар эди.  Кунлар шу тарзда ўтаверди. Бир куни дадаси ишдан қайтганида қизи кутиб олди ва ундан сўради:

-      Дадажон, сиз бир соатда қанча пул топасиз?

Отаси ҳайратланиб:

-      Юз минг. Аммо, сен буни нимага сўраяпсан, деди.

Жажжи қизчаси эса:

-      Менга эллик минг бериб тура оласизми, дадажон? - деди.

Ҳеч нимани тушунмаган дадаси ҳамёнидан эллик мингни олиб, қизига берди. Пулни олган қизалоқ чўнтагидан ўзи йиққан пулларни чиқарди. Энди унда юз минг пул бўлганди. Пулларни дадасига узатиб, маъюс ҳолда:

-      Мана шу юз мингни олиб, менга бир соат вақтингизни ажрата оласизми, мен билан бирга ўйнайсизми, дадажон.., - деди.

-      Ҳайратдан қотиб қолган ота, сумкасини бир чеккага улоқтириб, қизалоғини бағрига босди ва бундан кейин у билан соатлаб ўйнайдиган, суҳбатлашадиган бўлди. Бу зарба отани батамом ўзгартирган эди.

Азиз оталар, оналар! Сизга ҳам бу каби зарбалар келиб тушишини кутиб ўтирманг. Бу зарбалар доим ҳам бўлавермайди. Огоҳ бўлинг, фарзанд тарбиясида кечикманг, кўзингизни очинг!

Жалолиддин Румийнинг  қуйидаги ҳикматлари ҳар доим ёдимизда бўлсин:

"Кўряпман", дейсан. Аммо уни кўришнинг аниқ-тиниқ нишонлари бор. Денгизнинг кўпигини кўрдингми, денгизни ҳам кўрасан. Кўпикни кўрган сирларни айтади, денгизни кўрган эса ғафлатда қолади.

Иноятхон Мирҳайдарова, Булоқбоши тумани.