Қалб  туFёни

Хиёнат. Бу сўз замирида дил оғриғи, кечирилмайдиган гуноҳ, ишончни йўқотишдек азоб ётаркан. Хиёнат инсонни ширин орзу-ҳаваслари, қувончу шодлигини бир ондаёқ зулмат қаърига ғарқ этаркан...". Суҳбатдошим бу сўзларни минг бир азоб билан айтар экан, беихтиёр кўзларидан ёш қуйилди. Шу онда унинг дарди, афсус-натоматга тўла ғамли нигоҳи юрак-бағримни эзиб юборди. У ҳозир шундай тушкун аҳволдаки, кимнингдир кўмагига муҳтож.  Англадимки, унинг кўнглини кўтаришим, унга кўмак беришим зарур. Ундан гап нимада эканлигини сўрадим.

"Турмуш ўртоғим, фарзандларимнинг отаси Салим акани ер-у кўкка ишонмасдим, менинг энг яқин инсоним, суянчиғим, дея меҳр қўйгандим. Одамларнинг узунқулоқ гаплари, миш-мишларига қулоқ солмасликка ҳаракат қилардим, телефондаги смс-у, тинчимни бузадиган қўнғироқларга аҳамият бермасликка уринардим.

"Ойни этак билан ёпиб бўлмайди" деганларидек, ойни юзидаги доғи мени ўзига тортди: Суҳроб ака - Хиёнаткор. Ҳа, у хиёнаткор, оилага, фарзандларига ва суйиб турмуш қурган аёлига ҳиёнат қилди. Биласизми, кўча-кўйда учрашиб, кўришиб юрганлари етмаганидек, у юзи қора аёл уялмай Салим аканинг келин тушираётган яқин дўстиникига тўйга келибди, гўё эримга вафодорлигини изҳор қилгандай. Буни эшитиб, юрагим тилка-пора бўлди, кўчада бош кўтариб юролмай қолдим. Ўттиз йил бирга яшаган турмуш ўртоғим менга бегонадай туюлди.

Бундай хиёнатга энди чидаб туролмайман. Бу эримнинг, ўша аёлнинг юзсизлиги, буни яна қандай аташни билмайман. Хўп, улар шундай тубанликка борибди, уларнинг атрофидагилар, эримнинг дўстлари бунга нима учун эътиборсиз, нима учун гуноҳ йўлда уни қайтармади? Мен нима гуноҳ қилдим, қаерда ҳато қилдим, билолмаяпман?

    У шу сўзларни айта туриб, юм-юм йиғлади. Мени ҳам йиғлатди. Бу аёлга нима деб далда беришга ожиз қолдим. Ўзимни тутиб, унга иродали бўлиши, фарзандлари учун қаддини тик тутиши лозимлиги, бир кун келиб турмуш ўртоғи қилган қилмишлари учун жазосини олишини, қилмишларидан пушаймон бўлиб,  бош эгишини айтиб ҳамдард бўлдим.

Суҳбатдошим исмини ҳам айтмади. "Бу менга берилган жазо", дея кўз-ёшларини яширишга уринди.

Бу жазо эмас, сизга берилган синов. Бу ҳаётда нималар бўлмайди, бу синовдан сабр-тоқат билан ўта олсангиз, ўзингизнинг оқилалигингизни, аёлнинг улуғлигини кўрсата олган бўласиз. Оилангиз шаънини юксакларга кўтарган бўласиз! Ялтироқ тош ёниб ўчганидай, бундай нохуш ҳолатлар кун келиб ўз-ўзидан барҳам топади. Шунда турмуш ўртоғингиз Сизни нақадар буюк аёл эканлигингизни англаб етади, қилган ишларида пушаймон бўлади. Ишонаманки, сиздан албатта, кечирим сўрайди. 

Ойгул ЭШМУРОДОВА