Баҳорга қадалган нафис бойчечак,

Босган изларингга этади таъзим.

Сен - ширин қизалоқ, гўзал келинчак,

Сен она, сен момо, бувим - азизим!

Кунда кипригингда тонглар отади,

Сочингни силамай ўтолмас шамол.

Тунда этагинда ойлар ётади,

Сен ўша дунёни маҳв этган аёл.

Сайроқи қушчалар рақс тушади,

Сенинг ширин кулишларингга.

Не метин юраклар эриб кетади,

Шул сарвқоматинг, юришларингга.

Мажнун ҳам, Тоҳир ҳам бўлмасди асло,

Сен Лайло бўлмасанг, Зуҳро бўлмасанг.

Мардлар, Алпомишлар улғаярмиди?

Агар бешигини сен тебратмасанг.

Рўзғору турмушнинг зарбли муштлари,

Қирчиллатиб қўяр қирқта жонингни.

ҳалолинг қучиб, бирга қўшлашиб,

Болангга берасан хону монингни.

ҳаё либосини кийган, иффатсан,

Не дардлар чанг солди бардошларингга.

Фақат сен йиғлама, агар йиғласанг,

Дунё ғарқ бўлади  кўз ёшларингга.                                                                                                                                                                                             

Муштарий АКБАРОВА, Хонобод шаҳри.